Nast\'eapuje seria rozpozna\'f1 bohatera: przez
\par wiernego s\'b3ug\'ea, \'84boskiego \'9cwiniopasa" Eumajosa, przez syna, Tele-
\par macha, kt\'f3ry ju\'bf powr\'f3ci\'b3 ze swych poszukiwa\'f1, a po przybyciu do
\par pa\'b3acu przez starego psa Argosa, kt\'f3ry zdycha z rado\'9cci na widok
\par dawnego pana po latach. W pa\'b3acu poczynaj\'b9 sobie coraz bezczelniej
\par zalotnicy Penelopy, kt\'f3rym wreszcie za rad\'b9 Ateny stawia kr\'f3lowa
\par Itaki zadanie, maj\'b9ce rozstrzygn\'b9\'e6 o tym, kogo wybierze za m\'ea\'bfa
\par
\par - napi\'eacie \'b3uku Odyseusza i kunsztowny strza\'b3 przez ucha tuzina
\par podw\'f3jnych topor\'f3w. Gdy nikt z nich nie daje rady tej pr\'f3bie,
\par przebrany za \'bfebraka Odyseusz podejmuje wbrew protestom zalot-
\par nik\'f3w zadanie, wykonuje je i z pomoc\'b9 Telemacha oraz dwu wier-
\par nych s\'b3ug morduje zalotnik\'f3w. Nast\'eapuj\'b9 jeszcze dwa rozpoznania
\par
\par - przez star\'b9 piastunk\'ea Euryklej\'ea, a wreszcie przez do ko\'f1ca nie
\par dowierzaj\'b9c\'b9 Penelop\'ea. Krewni wymordowanych zalotnik\'f3w wy-
\par ruszaj\'b9 przeciwko Odyseuszowi, ale rozpocz\'eat\'b9 ju\'bf walk\'ea przerywa
\par boska interwencja czuwaj\'b9cej nad swym ulubie\'f1com Ateny.
\par
\par Skre\'9clenie tre\'9cci kr\'f3tszego z obu poemat\'f3w zaj\'ea\'b3o nam wi\'eacej
\par miejsca, ale te\'bf jest Odyseja bogatsza i barwniejsza od Iliady i ,,wi\'eacej
\par si\'ea w niej dzieje". Jest mniej jednorodna, rozpada si\'ea bowiem na trzy
\par wyra\'9fnie odgraniczone cz\'ea\'9cci: ksi\'eagi I-IV przygody Telemacha,
\par V-XII opowie\'9c\'e6 o losach Odyseusza, podana cz\'ea\'9cciowo (ks. IX-XII)
\par
\par 24
\par
\par w kunsztownej retrospekcji, XII-XXIV powr\'f3t na Itak\'ea i zemsta na
\par
\par zalotnikach.
\par
\par Dwa ogromne poematy zwi\'b9zane ze sob\'b9 tre\'9cciowo, pos\'b3uguj\'b9ce
\par si\'ea t\'b9 sam\'b9 technik\'b9 poetyck\'b9, wykazuj\'b9 jednak r\'f3\'bfnice, kt\'f3re trudno
\par przypisa\'e6 samej odmienno\'9cci temat\'f3w. Przyjrzyjmy si\'ea jednak wpierw
\par technice poetyckiej epopei. Powiedzieli\'9cmy wy\'bfej o charakterystycznej
\par formularno\'9cci stylu poetyckiego i o wierszu poemat\'f3w, heksametrze;
\par
\par wspomnieli\'9cmy o charakterystycznych dwu planach epopei: ludzkim,
\par ziemskim i uwarunkowuj\'b9cym go boskim, olimpijskim. Nie wyczer-
\par puj\'b9 jednak te cechy specyficznej Homerowej narracji.
\par
\par Rozlewna, rozmi\'b3owana w szczeg\'f3le i precyzyjna w opisie opo-
\par wie\'9c\'e6 snuje si\'ea bez po\'9cpiechu, co wi\'eacej, nieraz w momentach krytycz-
\par nych jakby zwalnia, aby wywo\'b3a\'e6 napi\'eacie przez op\'f3\'9fnienie wyniku
\par (retardacj\'ea), kiedy np. w Iliadzie - przed scen\'b9 zdradzieckiego strza\'b3u
\par - opowiada poeta obszernie histori\'ea \'b3uku, z kt\'f3rego wyleci strza\'b3a,
\par albo gdy w Odysei stara piastunka ma pozna\'e6 swego pana po bli\'9fnie
\par na nodze - w momencie najwy\'bfszego napi\'eacia zaczyna poeta opo-
\par wie\'9c\'e6 o polowaniu na dzika, kt\'f3ry niegdy\'9c zrani\'b3 Odyseusza, co
\par wi\'eacej, tak\'bfe i o cudownej kuracji rany.
\par
\par Obok tradycyjnych formu\'b3 i sta\'b3ych epitet\'f3w znamienne s\'b9 dla
\par narracji epickiej obszerne, malownicze por\'f3wnania, cz\'easte zw\'b3aszcza
\par w mniej urozmaiconej tre\'9cciowo Iliadzie. Rozbudowane w kilku lub
\par nawet kilkunastu wersach, w miejscach w\'eaz\'b3owych poematu wyst\'eapu-
\par j\'b9ce jakby \'b3a\'f1cuchowo, po kilka, s\'b9 te por\'f3wnania same dla siebie
\par namalowanymi wybornymi i pe\'b3nymi realizmu scenkami. W Iliadzie,
\par poemacie wojennym, por\'f3wnania czerpie poeta najch\'eatniej z \'bfycia
\par czasu pokojowego: z bytowania pasterzy i ich stad, z \'bfycia przyrody,
\par trud\'f3w rzemie\'9clnik\'f3w, jak np. k\'b3opoty biednej prz\'b9dki-wyrobnicy
\par wa\'bf\'b9cej we\'b3n\'ea, nawi\'b9zuj\'b9ce do obrazu, w kt\'f3rym Dzeus wa\'bfy na szali
\par losy bohater\'f3w, Achillesa i Hektora.
\par
\par Przy precyzyjnym rysunku sytuacji i artystycznie rozwini\'eatej cha-
\par rakterystyce postaci bohater\'f3w poprzez przedstawienie ich w typo-
\par wych dzia\'b3aniach, reakcjach, s\'b3owach (w przemowach zarysowuje si\'ea
\par wyszkolona ju\'bf wymowa, pos\'b3uguj\'b9ca si\'ea przede wszystkim argumen-
\par tami uczuciowymi, a nie racjonalnymi, operuj\'b9ca pro\'9cb\'b9, zakl\'eaciem,
\par gro\'9fb\'b9, zapowiedzi\'b9, przyk\'b3adem) Homer nie zna jeszcze zwi\'eaz\'b3ego
\par wyra\'bfania my\'9cli; trafia si\'ea w tek\'9ccie tylko tu i \'f3wdzie przys\'b3owie,
\par z rzadka te\'bf my\'9cl og\'f3lna, sentencja (po grecku gnom\'ea).
\par
\par 25
\par