Jak dotąd, jedynym uczonym, któremu udało się odkryć mowę zwierząt, był fikcyjny doktór Dolittle, który nie tylko rozumiał różne języki zwierzęce, lecz także potrafił nimi mówić.
Niemniej jednak nadal prowadzi się w tej dziedzinie wiele badań, nie tylko po to, by zrozumieć, jak zwierzęta porozumiewają się ze sobą, lecz także w celu lepszego poznania specyficznych aspektów ludzkiej mowy.
Zbliżenie
Ptaki posługują się tym samym "dialektem" trzymają się razem
"Potrafisz niewątpliwie rozpoznać, z jakich regionów pochodzą niektórzy twoi koledzy, na podstawie pewnych charakterystycznych form językowych występujących w ich mowie - to znaczy na podstawie używanego przez nich dialektu. Czy wiesz jednak, że ptaki też mają swoje "dialekty"? Naukowcy prowadzą badania nad pewną odmianą wróbla ("white-crowned sparrow"), małym śpiewającym ptaszkiem zamieszkującym Amerykę Północną, stwierdzili, że w śpiewie tych ptaków występują różnice regionalne i że różnice te wiążą się z ważnymi formami zachowania.
Analiza spektogramów dźwiękowych pieśni godowych 18 samców pochodzących z trzech miejscowości położonych w pobliżu Zatoki San Francisco wykazała, że pewne cechy śpiewu są takie sama u ptaków z tej samej miejscowości, lecz zupełnie inne, niż u samców tego samego gatunku zamieszkujących obszar oddalony zaledwie o 60 mil.
Wspomniane wyżej badania Petera Marlera (1967) i jego współpracowników z Rockefeller University ujawniły pewne interesujące analogie z rozwojem mowy u dzieci i pojęciem "wspólnoty językowej".
1. Ptak ma predyspozycje do uczenia się określonych układów dźwięków -
podobnie pewne aspekty mowy u ludzi zdają się być wrodzone.
2. Młody ptak musi mieć możność słyszenia własnego głosu; słuchowe sprzężenie zwrotne jest potrzebne, aby mógł on "przełożyć" zapamiętany śpiew swych rodziców na aktywność motoryczną i w ten sposób "wytworzyć"
własny śpiew.
3. Śpiew u młodych ptaków nie pojawia się nagle, lecz rozwija się z czasem w miarę ćwiczenia: poprzedzają go stadia przejściowe, które można by określić jako "podśpiewy".
4. Układy dźwięków charakterystyczne dla danego "dialektu" są przekazywane z pokolenia na pokolenie za pośrednictwem procesu uczenia się.
5. Istnienie dialektów powoduje, że lokalne populacje utrzymują się jako odrębne zbiorowości, ponieważ ptaki mają tendencję do łączenia się w pary z osobnikami posługującymi się tym samym "dialektem".
6. Wzorce zachowania, które tworzą tę "społeczność wspólnego śpiewu", są wyznaczane raczej przez czynniki środowiskowe niż genetyczne".
Gwiżdżące delfiny. W ostatnich latach wiele uwagi poświęcono systemom komunikacji u delfinów, po części dlatego, że sądzono, iż dźwięki wydawane przez te zwierzęta pod wodą tworzą prawdziwy język. Jeden rodzaj tych dźwięków to serie "kłapnięć". Jednakże badania wykazały, że kłapnięcia te służą jedynie jako podwodna sonda dźwiękowa ("sonar") do badania otoczenia.
Emitując dźwięk, który zostaje odbity w postaci echa, delfin (podobnie jak
nietoperz) może ustalić położenie przedmiotów.
W trosce o komfort korzystania z naszego serwisu chcemy dostarczać Ci coraz lepsze usługi. By móc to robić prosimy, abyś wyraził zgodę na dopasowanie treści marketingowych do Twoich zachowań w serwisie. Zgoda ta pozwoli nam częściowo finansować rozwój świadczonych usług.
Pamiętaj, że dbamy o Twoją prywatność. Nie zwiększamy zakresu naszych uprawnień bez Twojej zgody. Zadbamy również o bezpieczeństwo Twoich danych. Wyrażoną zgodę możesz cofnąć w każdej chwili.