, „Import i edycja dźwięku we Flashu”).
Jak zacząć?
Na początek, najlepiej otworzyć przykładowy plik i przyjrzeć mu się dokładnie. Zwróć uwagę, że w listwie czasowej wyświetlony jest zarys fali dźwiękowej (to te czarne zygzaki na pasku warstwy). Kształt fali unaocznia rozkład siły dźwięku w czasie. Zwróć też uwagę, że nagranie mowy jest na osobnej warstwie; nie zostało połączone ani z podkładem muzycznym, ani też z jakimikolwiek innymi efektami dźwiękowymi. W innym przypadku kształt fali przestałby być użyteczną wskazówką. Przygotowując ścieżkę dźwiękową dla filmu Flasha, nie łącz muzyki z dialogami w żadnym programie do edycji dźwięku; wszystko musi być zapisane w odrębnych plikach. Przy pracy nad kreskówką najlepiej jest oddzielnie nagrywać głos dla każdej postaci. Jest to szczególnie potrzebne wtedy, gdy postacie zaczynają chwilami mówić jednocześnie. Będzie to ogromnym ułatwieniem, gdy przejdziesz już do właściwej animacji. Zawsze przeznaczaj osobną warstwę dla każdego ważnego elementu filmu. Zwróć uwagę, że w naszym przykładowym filmie dla dźwięku instrumentu zastosowano synchronizację typu Event. Dzięki temu instrument nie jest słyszalny, gdy przesuwamy znacznik bieżącego ujęcia wzdłuż listwy czasowej. Gdybyśmy dla wszystkich naraz dźwięków włączyli opcję Streaming, trudno byłoby się nam skoncentrować na samym nagraniu mowy. (Gdy zdecydujesz się zastosować tę metodę tymczasowego „wyłączania”
pewnych dźwięków, to po zakończeniu pracy nad synchronizacją mowy nie zapomnij ponownie wybrać dla nich opcji Streaming).
Głoski
Teraz zajmijmy się głoskami. Większość z nich jest artykułowana przy użyciu zaledwie kliku bazowych pozycji ust. Nie ma wprawdzie sztywnych reguł dotyczących przypisywania pozycji ust do głosek; są jednak pewne ogólne wytyczne. Gdy je zastosujesz, będziesz mógł potem wprowadzić indywidualne modyfikacje do uzyskanego materiału. Wróćmy do naszego przykładu; wypowiadanie słowa Meyers rozpoczyna się w ujęciu 12. Dźwięk mmm słyszalny jest w ciągu dwóch ujęć. W tym czasie dolna warga zostaje wtłoczona pod górną; spróbuj powiedzieć
„mmm...”, a zobaczysz, o co chodzi. Potem następuje długie i. Zwróć uwagę, że nie próbujemy w naszym filmie opracować osobnych pozycji ust dla każdej głoski, jaką moglibyśmy odnotować, literując: e-y-e. To zbędna komplikacja. Słowo Meyers zazwyczaj wypowiadane jest jako M-I-ER-Z, gdzie ER niewiele różni się od I (usta stają się nieco mniejsze, ale zachowują ten sam układ).
Na koniec musimy odwzorować głoskę Z; usta poszerzają się na boki, a wargi są nieco rozchylone, z językiem w górnej części jamy ustnej.
I tak oto przechodzimy do kolejnej części wypowiedzi. Słowa very talented wypowiadane są bardzo szybko; dlatego będziemy potrzebować ujęć kluczowych w każdej klatce. Najwyraźniejszy ruch zaobserwujesz wtedy, gdy język będzie musiał unieść się do góry kolejno dla dwóch blisko siebie położonych głosek: T i L. Ponieważ ogólny układ ust dla T i L jest podobny, możesz pozwolić sobie na luksus kopiowania ujęć. Z kolei głoska V wypowiadana jest podobnie jak M, a więc możesz skopiować odpowiednie ujęcie ze słowa Meyers. Układ ust przy wypowiadaniu głoski B w słowie bongo także przypomina ten zastosowany dla M i V; jednak tym razem, zamiast kopiować, proponuję narysować usta od nowa. Musimy wprowadzić pewne zróżnicowanie, jeśli nasza postać nie ma mówić jak maszyna. Trzeba umieć wybrać odpowiedni moment na
kopiowanie, trzeba też umieć wybrać moment na wprowadzenie całkiem nowego rysunku; wymaga to wyczucia, które w znacznej mierze decyduje o jakości wykonanej przez nas synchronizacji mowy. Oczywiście jest to też kwestia kompromisu; musisz zastanowić się nad tym, jak wiele pracy jesteś skłonny włożyć w wykonywanie coraz nowych rysunków ust. Staraj się jednak unikać zbyt oczywistych powtórzeń.
Rysunek. Podstawowe głoski i towarzyszące im układy ust