Tak więc, jeżeli napisano program do szyfrowania danych, można (jeżeli tylko programista tego zechce) udostępnić jego funkcjonalność innym podzespołom. Praktyczne przykłady tego zagadnienia zaprezentuję w rozdziale 8.
Nie tylko język pośredni ma tu znaczenie, ale również specyfikacja CLS (ang. Common Lan-
guage Specification, czyli wspólna specyfikacja języków). Jest to zestaw reguł określających nazewnictwo oraz inne kluczowe elementy języka programowania. Jeśli projektanci języka
programowania, który docelowo ma działać dla .NET, chcą, aby był on kompatybilny z CLS
oraz miał zdolność do komunikowania się z pozostałymi podzespołami, muszą dostosować swój
produkt do określonych wymagań.
Wskazówka
Na stronach firmy Microsoft można także znaleźć dodatkowe informacje na temat
specyfikacji CLS:
http://msdn.microsoft.com/net/ecma/.
Rozdział 5. G Przegląd .NET Framework
233
Biblioteka klas
Czytelnik wciąż spotyka się ze słowami: klasa, obiekt, których zresztą często używam w tym rozdziale. Wspominałem wcześniej, że na platformie Win32 aplikacje korzystały z WinAPI, czyli z zestawu funkcji pomocnych przy programowaniu. Wkrótce po tym pojawiły się takie
biblioteki jak VCL, które jeszcze bardziej ułatwiały programowanie (VCL korzysta z funkcji WinAPI).
Biblioteka klas .NET Framework (.NET Framework Class Library) stanowi zestaw setek klas,
bibliotek, interfejsów, typów, które mają zastąpić WinAPI. W założeniu FCL ma połączyć funkcjonalność WinAPI oraz dodatkowych bibliotek, takich jak VCL czy MFC (ang. Microsoft Fun-
dation Classes).
Dla przykładu — w rozdziale 3. korzystaliśmy z funkcji , , które są funkcjami Delphi umożliwiającymi operacje na konsoli. Odpowiednikiem tych funkcji na platformie .NET jest klasa oraz metody oraz . Oto prosty przykład programu, który pobiera informacje o imieniu użytkownika. Program korzysta z funkcji konsolowych biblioteki FCL:
9:6
;<990=9>?@+?%>5
+'+
+6
.%ABCD9
:4:EDA6
+'FG
%6
.%ABCAH+HADI
E<
DA6
G
%6