Archelaos musiał w Rzymie bronić się w jeszcze innym procesie,mianowicie z tymi Żydami, którzy przed powstaniem przybyli w poselstwieza zgodą Warusa, aby orędować na rzecz autonomicznej formy rządów dlanarodu. Zjawiło się ich pięćdziesięciu, a za nimi stanęło ponad osiem tysię-cy41 Żydów zamieszkałych w Rzymie. Cezar zwołał na naradę rzymskichi swoich „przyjaciół" do świątyni Apollina42 na Palatynie (była to przez nie-go wzniesiona budowla, ozdobiona z podziwu godną wspaniałością). Razemz posłami zajęła miejsce gromada Żydów, a naprzeciwko nich Archelaos ze
swoimi przyjaciółmi. Natomiast przyjaciele jego krewnych nie stanęli ani pojednej, ani po drugiej stronie, ponieważ wrogość i zawiść nie pozwalała impopierać Archelaosa, a z drugiej strony wstyd im było znaleźć się w obliczuCezara pośród oskarżycieli. Między obecnymi znajdował się także brat Ar-chelaosa, Filip43, którego tu wysłał z życzliwości dla niego Warus, mając naoku dwa cele: aby wspierał Archelaosa, a gdyby Cezar dzielił posiadłościHeroda pomiędzy wszystkich potomków, aby i on jakąś część otrzymał.
2. Skoro udzielono głosu oskarżycielom, ci najpierw opisali dokładniezbrodnie Heroda i oświadczyli, że nie był on dla nich królem, lecz tyranemnajsroższym ze wszystkich, jacy kiedykolwiek panowali. Zgładził on mnó-stwo ludzi, a ci, co ocaleli, przeżywali takie okropności, że za szczęśliwychpoczytywano tych, którzy zginęli. Nie tylko bowiem skazywał poddanych nafizyczne katusze, ale gnębił także ich miasta: własne bowiem rujnował, a cu-dze upiększał i krwawicą Judei obdarowywał obce narody. Naród, cieszącysię dawniej dobrobytem i poszanowaniem praw ojczystych, wtrącił w biedęi stan krańcowego bezprawia. W ogóle w ciągu niewielu lat Żydzi doznali odHeroda więcej udręk, niż ich przodkowie przeżyli w ciągu całego okresu odchwili, gdy za panowania króla Kserksesa wyruszyli z Babilonu w drogę po-wrotną44. Tak bardzo byli potulni i nawykli do nieszczęść, że sami zgodzilisię na dziedziczenie tego ciężkiego jarzma niewoli. Toteż do syna takiegotyrana, Archelaosa, zwracali się ochoczo po śmierci ojca jako do króla, ra-zem z nim opłakiwali śmierć Heroda i wspólnie modlili się za pomyślnośćtego nowego panowania. Ów zaś, jakby mu szczególnie na tym zależało, bywydać się nieodrodnym synem Heroda, rozpoczął sprawowanie władzy odwymordowania trzech tysięcy obywateli. Tak wielkie ofiary złożył Boguz racji wstąpienia na tron i tak licznymi trupami zasłał świątynię w czasieświęta. Nic przeto dziwnego, że ci, co ocaleli, przeżywszy takie okropności,w końcu postanowili stawić czoło swoim utrapieniom i według prawa wojnyodparować ciosy. Chcieli prosić Rzymian, aby ulitowali się na leżącą w gru-zach Judea i nie wydawali tego, co jeszcze z niej pozostało, na pastwę ludzi,którzy ją niemiłosiernie rozdrapują, lecz żeby przyłączywszy ich kraj do Sy-rii, zarząd nad nim powierzyli osobnym namiestnikom. Oni bowiem postara-ją się dowieść, że choć się ich teraz oczernia jako buntowników i ludzi wo-jowniczych, potrafią spokojnie żyć pod władzą sprawiedliwych zarządców.Wtedy powstał Mikołaj i odpierał zarzuty stawiane królom oraz oskarżył ludo krnąbrność i naturalną skłonność do nieposłuszeństwa władcom. Skrytyko-wał również krewnych Archelaosa, którzy przeszli na stronę oskarżycieli.
3. Tedy Cezar, po wysłuchaniu obu stron, rozpuścił radę i po kilkudniach przekazał Archelaosowi połowę królestwa, nadając mu tytuł etnarchy
i przyrzekając, że mianuje go królem, jeśli okaże się tego godnym. Drugąpołowę podzielił na dwie tetrarchie, które oddał dwóm innym synom Hero-dowym, jedną Filipowi, drugą Antypasowi, który prowadził z Archelaosemspór o prawo do tronu. Pod jego45 władzę dostały się Perea i Galilea, dającedochód dwustu talentów. Batanea, Trachon, Auranityda i pewne części po-siadłości Zenona46, to jest ziemie koło Innano47, z dochodem stu talentów zo-stały przydzielone Filipowi. Etnarchia Archelaosa obejmowała Idumeę, całąJudeę i Samarię, której darowano czwartą część podatków za to, że nie brałaudziału w powstaniu, tak jak inne krainy. Dalej wziął w swoje władanie mia-sta: Zamek Stratona, Sebaste, Joppę i Jerozolimę; natomiast greckie miastaGazę, Gadarę i Hippos48 Cezar oddzielił od królestwa i przyłączył do Syrii.Dochody z kraju oddanego Archelaosowi wynosiły czterysta talentów49. Sa-lome poza tym, co jej król zapisał w testamencie, została jeszcze naznaczonawładczynią Jamnii, Azotu i Fazaelidy. Nadto Cezar oddał jej w darze pałacw Askalonie. Wszystkie te posiadłości dawały jej dochód sześćdziesięciu ta-lentów. Jej tereny Cezar jednak podporządkował toparchii Archelaosa.