Otwarta kompozycja utworu pozostawia bez odpowiedzi pytanie o
skuteczność jego działania i los bohatera.
43. Jakimi formami stylistycznymi posłużył się Słowacki w
Balladynie, utworze ukazującym bezwzględną walkę o władzę?
Obraz świata w Balladynie jest nierzeczywisty, ahistoryczny. Zbrodnie
przeplatają się z komiczną komedią omyłek wywołujących tragiczne
konsekwencje. Polską niedoskonałość ukazał posługując się ironią
romantyczną pozwalającą na stosowanie różnych konwencji: realizmu,
fantastyki, komizmu, tragizmu i groteski.
44. Czy wiesz jaką romantyczną, otwartą formę realizował poemat
Słowackiego Beniowski?
W 1841 roku Słowacki opublikował w Lipsku utwór Beniowski, poemat
dygresyjny, składający się z pięciu pieśni pisanych oktawą. Fabułę utworu
powiązał z wypadkami konfederacji barskiej (1768). Pełni ona w tym
utworze funkcję drugorzędną, na czoło wysuwają się dygresje, często nie
powiązane z treścią utworu. Rolę pierwszoplanową pełni nie bohater, a
narrator utożsamiany z osobą autora. Przedstawiał się jako poeta, mistrz
języka i stylu, który zna różnorodne formy tworzenia poetyckiego.
Tematyka dygresji jest niezwykle zróżnicowana: zawierają one wyznania
autobiograficzne, refleksje na temat na temat swojej twórczości,
krytyczne rozrachunki z Kościołem; ważne miejsce zajmują polemiki
literackie, spór z Mickiewiczem i atak na emigracyjnych krytyków.
Znajdujemy w utworze różnorodne postawy podmiotu mówiącego,
zawiedzionego, odrzuconego twórcy, ironisty, romantycznego szydercy a
nawet wieszcza narodowego.
26/64
więcej na maximus.pl
45. Kto był twórcą trzeciego, wielkiego dramatu romantycznego?
Zygmunt Krasiński (1812 – 1859) dziedzic jednej z największych fortun w
Polsce, był synem Wincentego Krasińskiego, generała w służbie
Napoleona, potem związanego z dworem carskim.
Poeta wrogo nastawiony do Rosji większą część życia spędził za granicą.
Pasjonowała go polityka, szukał dróg ocalenia dla Polski, ale swe pisma i
utwory publikował bezimiennie.
Najważniejsze utwory to Nie – Boska komedia, Irydion i Przedświt.
Nie – Boska komedia to dramat napisany w 1833 roku, wydany
bezimiennie w Paryżu w 1835 roku. Autor odszedł od dominującej w
literaturze tematyki narodowej, podejmując kwestie rewolucji społecznej,
w jego odczuciu największego zagrożenia europejskiej cywilizacji.
Dominują w niej dwa wątki – dramat rodzinny i dramat społeczny.
Dramat rodzinny (cz. I i II) to dzieje uwiedzionego przez szatana hrabiego
Henryka, fałszywego poety, który niszczy życie rodzinne ulegając mitowi
miłości, sławy i powrotu do natury.
Dramat społeczny (cz. III i IV) ukazał świat ogarnięty rewolucją.
Przedstawia starcie dwu obozów - arystokratów i demokratów. Masy
rewolucyjne kierują się żądzą władzy i chęcią zawładnięcia majątkami,
arystokraci ujawniają tchórzostwo, brak honoru i wolę przeżycia za
wszelką cenę.
Nie – Boska komedia należy do nurtu romantycznego katastrofizmu.
Rewolucję przedstawia jako nieuchronne zło. Ludzie odrzucili boskie
przykazania tworząc dzieje nie – boskie, oparte na fałszywych zasadach.
46. Czy potrafisz określić jaki wpływ na poezję XX wieku wywarła
liryka Cypriana Norwida?
Cyprian Norwid (1821 – 83) zaliczany jest do największych postaci
polskiej literatury. Należał do drugiej generacji polskich romantyków, jego
twórczość rozwinęła się na emigracji po roku 1848. Dużo pisał, ale
niewiele publikował. Jego trudna poezja nie znajdowała odbiorców.
Dla literatury odkrył go Zenon Przesmycki, piszący pod pseudonimem
Miriam, wydawca młodopolskiego pisma Chimera.
Norwid jest autorem licznych liryków, dramatów, nowel i poematów
romantycznych.
W swoich utworach ważne miejsce zajmowała kwestia społeczeństwa.