OSN (7) VI KO 33/60, publikowane w NP 1961, nr l, s. 141-142.
72 Czêœæ tych przepisów, zw³aszcza je¿eli chodzi o sprawy z art. 255 i 256 k.k. co do konfiskat pisma jest nieaktualna jako oczywiœcie sprzeczna z ustrojem, a czêœæ zachowa³a moc obowi¹zuj¹c¹.
73 Por. S. Kalinowski, Przebieg procesu karnego. Warszawa 1956, s. 95.
Trzeba siê liczyæ raczej z pewnym automatyzmem w przekazywaniu spraw do s¹du 74. MO jest tak¿e zobowi¹zana do ewentualnego' przed³o¿enia sprawy prokuratorowi, o ile z treœci doniesienia wynika, i¿ celowe by³oby objêcie oskar¿enia w trybie art. 65 k.p.k. Dlatego te¿ nabiera znaczenia prawo s¹du do zlecenia przeprowadzenia dochodzenia MO na podstawie art. 232 § 2 k.p.k. S¹d mo¿e wydaæ takie zarz¹dzenie na posiedzeniu niejawnym w trybie art. 251 § Id k.p.k. b¹dŸ z w³asnej inicjatywy, b¹dŸ te¿ na wniosek strony. Dochodzenie takie upowa¿nia MO tylko do wykonywania czynnoœci zleconych, b¹dŸ te¿ wynikaj¹cych ze sprawy - o losie sprawy decyduje sad. Prowadz¹cy dochodzenie jest uprawniony do dopuszczenia do udzia³u w czynnoœciach i uwzglêdnienia postulatów oskar¿yciela prywatnego, jako zainteresowanego' wynikiem sprawy, na zasadzie art. 242 k.p.k.; podobne prawa przys³uguj¹ zreszt¹ oskar¿onemu. Pokrzywdzony ma zatem prawo1 do> dopuszczenia go w powy¿szym trybie do czynnoœci (art. 242 k.p.k. w zwi¹zku z art. 2459 § l k.p.k.) dochodzeniowych oraz do udzia³u w zakoñczeniu dochodzenia (koñcowego1 przes³uchania). Za¿alenia na czynnoœci prowadz¹cego takie dochodzenie rozpatruje s¹d. Sprawê prowadzon¹ przez MO w.trybie art. 232 § 2 k.p.k. rno¿e obj¹æ w trybie art. 65 § l k.p.k. i przej¹æ do w³asnego prowadzenia prokurator, który w ka¿dej chwili mo¿e odst¹piæ od popierania oskar¿enia, ale wtedy w jego prawa wchodzi oskar¿yciel prywatny. Mo¿liwe jest w toku rozprawy s¹dowej skierowanie sprawy w trybie art. 305 k.p.k. do uzupe³nienia, jednak w dalszym ci¹gu MO jedynie wykonuje polecenie s¹du, który wy³¹cznie mo¿e stanowiæ o dalszych losach sprawy 73.
| Z problemem dochodzeñ wi¹¿e siê metodyka prowadzenia postêpo-Iwania w sprawach prasowych, odnosi siê to tak¿e do rozprawy s¹dowej. W takich sprawach winno byæ prowadzone œledztwo* przez prokuratora, bowiem skomplikowana problematyka przes¹dza o nik³ej skutecznoœci dochodzenia prowadzonego przez ni¿sze komórki MO. Zagadnienia procesowe to ponadto, jak wspomina³em, kwestia aktu oskar¿enia - ze wzglêdu na to, i¿ przestêpstwo prasowe znies³awienia nie jest traktowane jako sprawa rozpoznawana w trybie uproszczonym - obowi¹zuj¹ wymogi art. 247 i 248 k.p.k. Istnieje jeszcze zagadnienie stosunku s¹du do dyscyplinarnych orzeczeñ s¹dów dziennikarskich. Moim zdaniem nie mog¹ owe orzeczenia wp³ywaæ decyduj¹co1 na wynik sprawy, jednak, o ile zapad³y w danej sprawie, winny byæ obowi¹zkowo zaliczone w po-
74 Zreszt¹, aby MO przekazaæ mog³a do s¹du spraw¹ o znies³awienie prasowe (art. 255), skarga musi mieæ formê aktu oskar¿enia zgodnie z art. 247 i 248 k.p.k., bowiem na zasadzie art. 5 § 4 ust. o zmianie przepisów postêpowania karnego DzU póz. 348 z 1950 r., nie mo¿na stosowaæ trybu uproszczonego do tego rodzaju spraw. Por. S. Kalinowski, M. Siewierski, Komentarz do kodeksu postêpowania karnego, Warszawa 1960, s. 227 i 583.
75 I b i d., s. 226-227.