Saneczkarstwo 7.
1.
1.Higiena i bezpieczeñstwo w czasie zajêæ na sankach 7.
1.
2.
Przyk³ady æwiczeñ i zabaw 7, 2, ³y¿wiarstwo 7.
2.
1.Technika jazdy na ³y¿wach 72.
2.Æwiczenia, zabawy i gry.
7.
3.
Nlarciarstwo 7.
3.
1.Podstawowe elememy techniki nauczania jazdy na nartach Zabawy i æwiczenia w wodzie.
8.
1.
Przyk³ady æwiczeñ i zabaw w wodzie Kszta³towanie prawid³owej postawy cia³a 9.
1.
Metody oceny postawy cia³a 8.
1.
1.Sylwetkowa metoda oceny postawy cia³a 81.
2.
Uproszczone badania ortopedyczne 82 Wady w budowie i postawie cia³a 83 Rola æwiczeñ kszta³tuj¹cych i korekcyjnych Bibliografia.
Wprowadzenie.
Ka¿dy ¿ywy organizm odznacza siê wiêksz¹ lub mniejsz¹ plastycznoœci¹, 'czyli podatnoœci¹ na rozliczne wp³ywy œrodowiska zewnêtrznego i wewnêtrznego.
Dotyczy to zarówno w³aœciwoœci somatycznych, jak i psychomotorycznych, intelektualnych i moralnych.
Jakkolwiek wiele cech osobniczych jest zdeterminowanych genetycznie i ka¿demu osobnikowi przypisany jest drog¹ dziedziczenia nieco odrêbny, tor rozwojowy", to jednak ró¿ne czynmikiœrodowiskowe, bodŸce ruchowe, warunki bytowe, czy te¿ tryb ¿ycia wp³ywaj¹ modyfikuj¹ca na zdeterminowany genetycznie tor rozwoju.
I (je sprawdza siê wiêc w pe³ni znane ludowe powiedzenie, i¿, jakiegoœ mnie Panie Bo¿e stworzy³, takiego mnie masz".
Somatyczny obraz cz³owieka, w³aœciwoœci jego psychomotoryki, moralny i intelektualny kszta³t osobowoœci, wszystko to zale¿y w du¿ej mierze od tego, w jakich warunkach œrodowiskowych przebywa cz³owiek od zarania swego ¿ycia, jak dzia³a w kierunku rozwoju swej pe³nej osobowoœci i jak oddzia³ywaj¹ na niego muni.
Oddzia³ywanie to mo¿e mieæ charakter indywidualny b¹dŸ grupowy, refleksyjny b¹dŸ bezrefleksyjny, przypadkowy lub systematyczny:w ka¿dym przypadku dzia³ania te nie pozostaj¹ obojêtne, lecz sk³adaj¹ siê na wypadkow¹ ró¿nych czynników oddzia³uj¹cych nieprzerwanym strumieniem na ¿ywy organizm.
Skutki tego stanu rzeczy s¹ tym wyraŸniejsze i mocniejsze, im osobnik jest m³odszy i staj¹ siê coraz mniej widoczne z postêpem lat ¿ycia.
Szczególnie pomyœlnym dla prawid³owego kszta³towania cech somatycznych i motorycznych jest okres przedszkolny i m³odszy wiek szkolny.
Jest to równie¿ taki okres ontogenezy cz³owieka, w którym aktywnoœæ ruchowa i hartowanie organizmu przyczyniaj¹ siê w sposób znacz¹cyido wzmacniania odpornoœci organizmu naszkodliwe wp³ywy czynników œrodowiskowych.
Warto przy tym podkreœliæ, i¿ wspomniane cechy osobnicze kszta³tuj¹ siê zgodnie z prawem wspó³zale¿noœci struktury i funkcji.
Oznacza to, ¿e, rozwijaj¹ siê i doskonal¹ tylko te czynnoœci i organy, które s¹ æwiczone, których rozwój jest pobudzany ci¹g³ym strumieniem bodŸców.
Systematycznie æwiczony narz¹d doskonali siê, zwiêksza sw¹ objêtoœæ:jego zdolnoœci do pracy podnosz¹ siê i utrwalaj¹.
Hamulce nak³adane na swobodn¹ dzia³alnoœæ ruchow¹ powoduj¹ spadek, a nawet zanik czynnoœci, a wraz z nim-atrofiê strukturaln¹" (5, s.
934.
Okres przedszkolny i wczesne lata szkolne odzwierciedlaj¹ zarejestrowane ju¿ i w mniejszymi lub wiêkszym stopniu utrwalone nieprawid³owoœci rozwojowe w zakresie budowy, postawy cia³a, zaniedbañ psychomotorycznych, b¹dŸ ma³ej odpornoœci organizmu na przeró¿ne czynniki zewnêtrzne i wewnêtrzne.
Stwarza to powa¿ne problemy wychowawcze oraz zmusza do stosowania ¿mudnych i d³ugotrwa³ych zabiegów wyrównawcza-korekcyjnych prowadzonych przez specjalistów w tej dziedzinie.
33 dy siêgniemy do genezy tych nieprawid³owoœci rozwojowych, stwierdzimy, i¿ g³ównym ich sprawc¹ jest nie zaspokojony g³ód ruchu.
(Natura ka¿e sobie p³aciæ wysoki haracz za niedostrzeganie lub zaniedbanie podstawowej potrzeby rozwojowej, j.
ruchowego wy¿ycia siê dziecka.
Wszechstronny, spontaniczny ruch jest najbardziej charakterys³yczn¹ i naturaln¹ cech¹ wczesnych faz ontogenezy cz³owieka.
Chodzi wiêc o to, aby pielêgnowaæ i podtrzymywaæ jego naturalnie formy, a jednoczeœnie tak sterowaæ rozwojem cech motoryki i rozwijaæ umiejêtnoœci ruchowe, "aby dziecko osi¹gnê³o taki poziom rozwoju fizycznego, spo³ecznego i psychicznego, który czyni je wra¿liwym i podatnym na systematyczne nauczanie w klasie I szko³y podstawowej" (ZQ.
W podrêczniku rozró¿niamy dwie czêœci:teoretyczn¹ i praktyczn¹.
Pierwsza daje teoretyczn¹ podbudowê i wyjaœnia wiele zjawisk i tendencji z zakresu wychowania fizycznego dzieci m³oszych.
Druga dotyczy praktyki wychowania fizycznego, daje wzory ró¿nych rozwi¹zañ praktycznych, prezentuje przyk³ady zadañ ruchowych i æwiczeñ dla odpowiedniego wieku dziecka oraz pomaga w opanowaniu metod pracy (tak¿e w zakresie zabiegów wyrównawczych i korekcyjnychj 8.
Czêœæ I
Teoretyczne podstawy wychowania fizycznego dzieci w wieku przedszkolnym
1.
PRZEGL¥D DOROBKU MYŒLI I PRAKTYKI.
W DZIEDZINIE WYCHOWANIA FIZYCZNEGO DZIECI.
1.1.
G³ówne d¹¿enia i postulaty oraz rozwój praktyki wychowawczej w XIX i XX wieku
Idea³y wychowania refleksyjnego, wychowania przez tworzenie naturalnych sytuacji, w których dziecko przy zachowaniu swobody osi¹ga coraz wy¿szy stopieñ rozwoju fizycznego, intelektualnego, emocjonalnego i spo³ecznego-g³osi³ ju¿ na prze³omie XVIII i XIX wieku Johann M.
Pestalozzi.
Jego zdaniem rozwój intelektualny postêpuje równolegle z rozwojem uczuciowego stosunku do poznawanego otoczenia.
Dlatego dziecko nale¿y ju¿ od najwczeœniejszych lat otaczaæ atmosfer¹ mi³oœci, ¿yczliwoœci i zachêty.
Bêd¹c pod wp³ywem teorii Jean Jacjues Rousseau, Pestalozzi by³ przekonany, i¿ cz³owiek jest z natury dobry, a zatem celem wychowawcy powinno byæ takie oddzia³ywanie, które by³oby zgodne z prawami natuury.
Widz¹c wyzysk i wykorzystywanie dzieci proletariatu w fabyrkachi manufakturach, stara³ siê uwolniæ je od tych okrutnych praktyk pracy produkcyjnej przez organizowanie zak³adów wychowawczych, w których dzieci mia³y byæ wspó³uczestnikami nie tylko w zabawie, ale i w prowadzeniu gospodarstwa i drobnej wytwórczoœci.
W¹t³oœæ budowy cia³a tych dzieci oraz nieprawid³owoœci ich rozwoju somatycznego sJara³ siê wyrównaæ przez zabawy i gry ruchowe oraz, gimnastykê stawow¹", która polega³a na æwiczeniach uruchamiaj¹cych wszystkie stawy od peryferii cia³a do tu³owia w³¹cznie.
Twierdzi³ te¿, ¿e ka¿da zabawa, czy inne dzia³anie ruchowe, polega na wykonywaniu z³o¿onych ruchów naturalnych o d³ugich sekwencjach.
Mo¿na je roz³o¿yæ na bardzo proste, , elementarne"ruchy stawowe.