X


Historia wymaga pasterzy, nie rzeźników.

Ligocki J�zef Pankiewicz, Warszawa 1973.
Parlerowie, rodzina niem. architekt�w, kamieniarzy i rze�biarzy, dzia�aj�cych w XVI i XV w. w pd. Niemczech, w Czechach, na Morawach i w Austrii. Najwybitniejszymi przedstawicielami P. byli:
Heinrich (st.), Peter i Heinrich (ml.). P. rozwin�li styl p�nego gotyku w niem.--czes. architekturze i rze�bie. G��wne dzie�a warsztatu P. to: ko�cio�y �wi�tego Krzy�a w Schwabisch-Gmiind i w Zwetti, katedra w Ulm, wsch. ch�r katedry w Augsburgu, korpus ko�cio�a Naj�wi�tszej Marii Panny w Norymberdze, ko�ci� klasztorny Zlatna Koruna w Czechach, katedra w Strasburgu, katedra we Fryburgu, katedra w Pradze, ko�ci� w Kutnej Horze w Czechach, ko�ci� �w. Sebalda w Norymberdze. P. stworzyli i rozpowszechnili w �rodkowej Europie typ ko�cio�a halowego o ujednoliconej przestrzeni wn�trza. W rze�bie stosowali pocz�tkowo formy harmonijnego gotyku klasycznego o pe�nowymiarowym mode-lunku figur i mocnych, wyrazistych konturach. P. rozwin�li formu�� stylu mi�kkiego o �agodnym, p�ynnym uk�adzie dra-perii i mi�kkim modelunku kszta�t�w. G��wne dzie�a rze�biarskie: popiersia monarch�w oraz nagrobki kr�lewskie (m.in. Przemys�awa Ottokara) w katedrze w Pradze, tzw. Pi�kna Fontanna w Norymber
dze, pomnik �w. Wac�awa w Pradze. Tw�rczo�� P. sta�a si� �r�d�em nawi�za� i odwzorowa� dla ca�ej p�nogotyckiej architektury i rze�by w �rodkowej Europie.
Parmigianino [parmid�ianino] (Parmegia-nino, w�a�c. Girolamo Francesco Maz-zola), ur. 1503, zm. 1540, w�. malarz i rysownik, przedstawiciel manieryzmu; dzia�a� g�. w Bolonii i Farmie. P. wykszta�ci� sw�j styl pod wp�ywem tw�rczo�ci m.in. Correggia i Rafaela. Kompozycja jego obraz�w jest skomplikowana, pe�na kunsztownych, wymy�lnych p�z i gest�w. P. nadawa� przedstawianym postaciom wyraz wyszukanej elegancji i zmys�owego wdzi�ku. Stosowa� kolorystyk� typowo manierystyczn�: prze�amane i odcieniowe barwy, �wietliste, dobrane z wyrafinowaniem, po�o�one mi�kko, delikatnie, p�ynnie. G��wne dzie�a: Autoportret w lustrze, Nawr�cenie sw. Pawia, Madonna z r�, Madonna ze sw. Zachariaszem, Mari�
Parmigianino Madonna z r�, 1531
Pei
Magdalen� i Janem Chrzcicielem, Madonna T. d�ug� szyj�.
Pei leoh Ming, ur. 1917, architekt amer. pochodzenia chi�skiego. W 1935 przyjecha� do Stan�w Zjednoczonych; studiowa� m.in. w Harvard University w Cambridge, gdzie zetkn�� si� z W. Gropiusem. W 1955 wsp�tworzy� w Nowym Jorku biuro architektoniczne, uznane z czasem za jedno z najwybitniejszych w �wiecie. Projektowa� m.in. bibliotek� im. J. Kene-dy'ego pod Bostonem, wsch. skrzyd�o Galerii Narodowej w Waszyngtonie, szklany wie�owiec Hancocka w Bostonie, O�rodek Zjazd�w w Nowym Jorku. Ostatnim, najg�o�niejszym dzie�em P. (1984-89) jest przebudowa dolnych kondygnacji Luwru w Pary�u, wraz z wzniesion� na dziedzi�cu szklan� piramid�, mieszcz�c� wej�cie do muzeum. W projektach P. ��czy prostot� awangardowego funkcjonalizmu z symbolik� elementarnych form architektonicznych.
Perrault [pero] Ciaude, ur. 1613, zm. 1688, franc. architekt, lekarz, matematyk, fizyk. Od 1666 cz�onek paryskiej akademii nauk. By� jednym z tw�rc�w (wraz z architektem franc. L. Le Vau i Ch. Le Brun) g��wnej, wschodniej fasady Luwru, uj�tej w form� monumentalnej kolumnady, uznawanej za najdonio�lejsze dzie�o franc. klasycyzmu czas�w Ludwika XIV. Dla franc. ministra J. B. Colberta P. zaprojektowa� pa�acyk w Sceaux pod Pary�em (zniszczony) i budynek Obserwatorium w Pary�u. Przet�umaczy� na j�zyk franc. dzie�o Witruwiusza O architekturze ksi�g dziesi��.
Perret [pere] Auguste, ur. 1874, zm. 1954, architekt franc., jeden z tw�rc�w architektury nowoczesnej. Studiowa� w Ecole des Beaux-Arts w Pary�u. Profesor szko�y architektury i cz�onek akademii sztuk pi�knych w Pary�u. P. jest nazywany oj
cem �elbetu, gdy� w swoich projektach i realizacjach doprowadzi� do perfekcji zastosowanie konstrukcji �elazobetono-wych. W pierwszym okresie tw�rczo�ci P. dominowa�a tendencja do uwolnienia architektury od dekoracji i poprzestania na ekspresji samej konstrukcji. Powsta�y wtedy w Pary�u m.in. wielokondygnacyjny dom mieszkalny przy ul. Franklina, przeszklony gara� przy ul. Ponthieu i gmach Theatre des Champs E�ysees. Dzie�a drugiego okresu tw�rczo�ci P. charakteryzuje nawi�zanie do tradycji franc. szko�y architektonicznej z zachowaniem funkcjonalno�ci budowli. Powsta�o w�wczas wiele gmach�w u�yteczno�ci publicznej w Pary�u, m.in. Ministerstwo Marynarki (1932) i Muzeum Rob�t Publicznych, domy mieszkalne i budowle przemys�owe (m.in. w Egipcie i Maroku). Po II wojnie �wiatowej P. opracowywa� urbanistyczne projekty odbudowy zniszczonych dzielnic Hawru i Amiens. Uczniem P. by� m.in. Le Cor-busier.
Perugino [perud�ino] (w�a�c. Pi�tro Vannu-cci), ur. ok. 1448, zm. 1523, malarz wt.;

Podstrony

Drogi uГ„ЕЎД№Еџytkowniku!

W trosce o komfort korzystania z naszego serwisu chcemy dostarczać Ci coraz lepsze usługi. By móc to robić prosimy, abyś wyraził zgodę na dopasowanie treści marketingowych do Twoich zachowań w serwisie. Zgoda ta pozwoli nam częściowo finansować rozwój świadczonych usług.

Pamiętaj, że dbamy o Twoją prywatność. Nie zwiększamy zakresu naszych uprawnień bez Twojej zgody. Zadbamy również o bezpieczeństwo Twoich danych. Wyrażoną zgodę możesz cofnąć w każdej chwili.

 Tak, zgadzam się na nadanie mi "cookie" i korzystanie z danych przez Administratora Serwisu i jego partnerĂłw w celu dopasowania treści do moich potrzeb. Przeczytałem(am) Politykę prywatności. Rozumiem ją i akceptuję.

 Tak, zgadzam się na przetwarzanie moich danych osobowych przez Administratora Serwisu i jego partnerĂłw w celu personalizowania wyświetlanych mi reklam i dostosowania do mnie prezentowanych treści marketingowych. Przeczytałem(am) Politykę prywatności. Rozumiem ją i akceptuję.

Wyrażenie powyższych zgód jest dobrowolne i możesz je w dowolnym momencie wycofać poprzez opcję: "Twoje zgody", dostępnej w prawym, dolnym rogu strony lub poprzez usunięcie "cookies" w swojej przeglądarce dla powyżej strony, z tym, że wycofanie zgody nie będzie miało wpływu na zgodność z prawem przetwarzania na podstawie zgody, przed jej wycofaniem.