W tym gigantycznym show, który
ostatecznie nazwano "The Freddie Mercury Tribute A Concert For AIDS
Awareness", a z którego całkowity dochód przeznaczono na walkę z AIDS
udział wzięli m.in. Extreme, Def Leppard, Spinał Tšp, U2, Guns N'Roses,
Robert Plant, Pauł Young, Zucchero, George Michael, Tony lommi, Liza
Stansfieid, David Bowie, Annie Lenox, łan Hunter, Roger Daltrey, Elton
John, Liza Minelli i oczywicie członkowie Oueen Brian May, Roger
Taylor i John Deacon.
Zaszczyt otwarcia całej imprezy przypadł w udziale Metallice. Grupa
wykonała trzy kompozycje: "Enter Sandman", "Sad But True" i "Nothing
Else Matters". Dodatkowo w drugiej częci wieczoru, w trakcie występu
zespołu gwiazd, James Hetfiełd zapiewał "Stone Cold Crazy".
Show na Wembley był tylko niezwykle ważkim przerywnikiem w kolejnym
gigantycznym tournee Metalliki. Pomiędzy majem a lipcem muzycy zdołali
objechać Australię, Nowš Zelandię i kraje Dalekiego Wschodu, po czym
ponownie zameldowali się w Stanach Zjednoczonych. Jeszcze w maju jednak,
46
1992-1993
a konkretnie na konferencji prasowej 12 maja w The Gasiight w Hollywood,
Lars Uirich i... Slash zapowiedzieli sensacyjnš 25-koncertowš turę Metalliki
i Guns N'Roses. Słowa dotrzymali. 17 lipca w Waszyngtonie oba zespoły
w pełnej gotowoci bojowej rozpoczęły cykl spotkań na szczycie. Poczštkowo
przebškiwano, że ten wspaniały duet uzupełni Nirvana, ostatecznie jednak do
tego nie doszło.
8 sierpnia podczas koncertu na Ołympic Stadium w Montrealu efekty
pirotechniczne wymknęły się na chwilę spod kontroli odpowiedzialnego za nie
inżyniera. Wybuch spowodował poważne poparzenia ršk i pleców Jamesa
Hetfielda i oczywicie przerwanie występu. Lars, Kirk i Jason pożegnali
widzów i obiecali powrócić w niedalekiej przyszłoci w pełnym składzie, by
powtórzyć swój spektakl.
Twardziel Hetfiełd odpoczywał przymusowo zaledwie dwa tygodnie. 25
sierpnia pojawił się ponownie na scenie, w Phoenix, Arizona. Obandażowane
ramiona uniemożliwiały mu grę, toteż skoncentrował się jedynie na piewie.
Partie gitarowe wykonywał w zastępstwie, podobnie jak przed kilku laty John
Marshall, który w tzw. międzyczasie awansował z funkcji technicznego
Metalliki na pełnoprawnego instrumentalistę grupy Metal Church. Wspólne
tournee obu zespołów zakończyło się w padzierniku w Vancouver.
Album ,,Metallica" miało w tym czasie w swej kolekcji już ponad
6 milionów ludzi na całym wiecie (do 1996 r. kupiło go aż 15 milionów!). Do
tak ogromnej popularnoci płyty z pewnociš przyczyniły się teledyski,
zwłaszcza "Enter Sandman". We wrzeniu został on nawet uhonorowany
nagrodš MTV. Końcówka roku również była niezwykle ekscytujšca dla
fanów zespołu, jako że na rynku ukazały się dwie dokumentalne kasety wideo
zatytułowane "A Year And A Half In The Life Of Metallica", a muzycy
otworzyli w Nowym Jorku własny sklep z gadżetami zwišzanymi z grupš.
Poczštek 1993 roku Metallica znów spędziła na trasie, tym razem
przebiegajšcej pod hasłem "Nowhere Else To Roam", która rozpoczęła się 22
stycznia na stadionie w Kalamazoo (USA) i prowadziła przez obie Ameryki,
Daleki Wschód i Australię. W połowie maja dotarła do Europy, ale z planów
kolejnego koncertu w Polsce tym razem nic nie wyszło (polscy fani tłumnie
udali się w zwišzku z tym do Bratysławy i Budapesztu). Tournee zakończyło
się 4 lipca występem na dużym festiwalu Werchter w Belgii, po czym
ogłoszono, iż muzycy udajš się na baaaardzo długie wakacje. Kirk Hammett
nie marnował czasu i postanowił się dokształcić. Uczęszczał na wykłady
powięcone filmowi, kulturze Azji i muzyce jazzowej. Bytem najlepszy na
całym roku chwalił się potem.
Jako prezent gwiazdkowy dla fanów, 22 listopada w sklepach ukazał się
zestaw "Live Shit! Binge And Purge", kosztujšcy blisko 100 dolarów,
a zawierajšcy dwie trwajšce w sumie 3 godziny kasety wideo i 3 płyty
kompaktowe plus 72-stronicowš ksišżeczkę oraz szablon logo grupy. Na
47
1994-1995
kasetach wideo znalazły się sfilmowane w całoci dwa koncerty Metalliki
jeden z 1989 r. z Seattie, a drugi z występu w San Diego w 1993 roku. Na
płytach kompaktowych umieszczono nagrania z 5 koncertów w Meksyku.
Cały zestaw zamierzano poczštkowo wydać w nakładzie ograniczonym do 10
ty. egzemplarzy, ale ostatecznie nabyło go ponad 600 ty. fanów.
Wbrew swym wczeniejszym zapowiedziom w maju 1994 r. Metallica
powróciła jednak na trasę koncertowš, wyjaniajšc zmianę decyzji... nudš,
która dała się mocno we znaki zwłaszcza Jamesowi Hetfieldowi. Trasa
nazwana "Shit Hits The Sheds" przebiegała wyłšcznie przez Stany Zjed-
noczone. 13 sierpnia grupa wystšpiła podczas rocznicowego festiwalu "Wood-
Stock II", który odbył się w Saugerties.
Miesišc póniej ogłoszono doć sensacyjnš wiadomoć muzycy zespołu
wystšpili bowiem na drogę sšdowš przeciwko swej wytwórni Elektra.
Twierdzili, iż otrzymujš zbyt małe tantiemy za sprzedaż płyt, mimo iż dotšd
zarobili z tego tytułu ponad 200 milionów dolarów. Domagali się też
unieważnienia kontraktu zawartego jeszcze w 1984 roku, twierdzšc iż stracił
on moc prawnš.
Lars Uirich wyjaniał: Chcemy mieć większš kontrolę nad naszymi na-
graniami, by przykładowo nie wykorzystywano ich w reklamówkach samo-
chodów lub pasty do zębów. Fanów oczekujšcych na nowš płytę uspokoił
jednak Pracujemy normalnie, tak jak to było przed nagraniem każdego
poprzedniego longplaya.
Ostatecznie w grudniu grupa doszła do porozumienia ze swš wytwórniš
i podpisała z niš nowy kontrakt, choć jego szczegółów nie ujawniono.
W lutym 1995 roku Metallika rozpoczęła nagrywanie nowej, długo oczekiwa-
nej płyty. Na rok wynajęto studio Plant w Sausalito (niedaleko San
Francisco). Po kilku miesišcach muzykom brakowało jednak kontaktu
z fanami i możliwoci przetestowania nowych utworów. Okazja ku temu
nadarzyła się w sierpniu 1995 roku, kiedy to kolejna edycja słynnego
rockowego festiwalu Monsters Of Rock" w Donnington w Anglii stanęła
pod znakiem zapytania, gdy z udziału w nim zrezygnowali m.in. AC/DC
i Ozzy Osbourne. Metallica zagrała 26 sierpnia jako główna gwiazda, a dzień
wczeniej pojawiła się w londyńskiej "Astorii". Podczas tych występów po raz
pierwszy można było usłyszeć kilka nowych kompozycji, jak np. "Devil's
Dance" czy "Two By Four". To jednak nie koniec niespodzianek. 3 wrzenia
grupa udała się aż za koło polarne do miejscowoci Tuktoyaktuk na
terytorium Kanady by w towarzystwie m.in. zespołu Hole zagrać podczas
specjalnego koncertu "Molson Ice Polar Beach Party".