Ciê¿ar udowodnienia, ¿e okreœlony przedmiot maj¹tkowy nale¿y w wyniku surogacji do maj¹tku osobistego, spoczywa na tym z ma³¿onków, które twierdzi, ¿e przedmiot ten jest surogatem nabytym w zamian za sk³adniki jego maj¹tku osobistego (art. 6 k.c.).
Art. 34. Przedmioty zwyk³ego urz¹dzenia domowego s³u¿¹ce do u¿ytku obojga ma³¿onków s¹ objête wspólnoœci¹ ustawow¹ tak¿e w wypadku, gdy zosta³y nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznê, chyba ¿e spadkodawca lub darczyñca inaczej postanowi³.
1. Art. 34 stanowi w istocie uzupe³nienie art. 33 pkt 2 i tylko ze wzglêdów legislacyjnych zosta³ ujêty jako przepis odrêbny. Wprowadza wyj¹tek od zasady, któr¹ okreœla art. 33 pkt 2, przyjmuj¹c w odniesieniu do przedmiotów zwyk³ego urz¹dzenia domowego nabytych w czasie trwania wspólnoœci ustawowej przez oboje ma³¿onków lub przez jednego z nich w drodze dziedziczenia, zapisu lub darowizny, odwrotn¹ regu³ê, ni¿ wynikaj¹ca z zasady wyra¿onej w tym przepisie.
2. Przedmioty zwyk³ego urz¹dzenia domowego s³u¿¹ce do u¿ytku obojga ma³¿onków nie s¹ objête wspólnoœci¹ ustawow¹, je¿eli zosta³y nabyte - tak¿e przez dziedziczenie, zapis lub darowiznê - przed powstaniem wspólnoœci (uchwa³a SN z dnia 4 grudnia 1973 r., III CZP 77/73, OSNCP 1974, nr 6, poz. 105).
3. Pojêcie "przedmioty zwyk³ego urz¹dzenia domowego", u¿yte w art. 34, jest wê¿sze od pojêcia "przedmioty urz¹dzenia domowego", którym pos³u¿ono siê w art. 939 § 1 k.c., reguluj¹cym tzw. zapis naddzia³owy ma³¿onka dziedzicz¹cego z ustawy po wspó³ma³¿onku. Poniewa¿ pojêcie to obejmuje przedmioty "zwyk³ego" urz¹dzenia domowego, przy jego stosowaniu w³aœciwe s¹ mierniki natury obiektywnej. Przedmioty zwyk³ego urz¹dzenia domowego s¹ to wiêc jedynie rzeczy ruchome, stanowi¹ce standardowe wyposa¿enie mieszkania przeciêtnej rodziny, powszechnie dostêpne i normalnie u¿ywane w typowym gospodarstwie domowym w danym czasie. Przedmiotami takimi s¹ meble, naczynia kuchenne i sto³owe, lodówki, pralki odkurzacze, aparaty radiowe i telewizyjne itp. Nie nale¿¹ zaœ do nich meble-antyki, cenne obrazy i inne dzie³a sztuki ani wszystkie inne przedmioty, które w przeciêtnym gospodarstwie domowym zwykle nie stanowi¹ jego wyposa¿enia.
4. Przedmiotami zwyk³ego urz¹dzenia domowego, s³u¿¹cymi do u¿ytku obojga ma³¿onków, s¹ nie tylko przedmioty, z których faktycznie oni korzystaj¹, ale tak¿e takie przedmioty u¿ywane praktycznie przez jednego z ma³¿onków, z których w normalnie funkcjonuj¹cej rodzinie maj¹ mo¿liwoœæ korzystaæ oboje ma³¿onkowie, np. tapczan, na którym sypia jedno z ma³¿onków. Przedmiotami s³u¿¹cymi do u¿ytku obojga ma³¿onków w rozumieniu art. 34 s¹ tak¿e przedmioty s³u¿¹ce bezpoœrednio innym cz³onkom rodziny, i to nie tylko wspólnym dzieciom, lecz równie¿ innym osobom bliskim, mieszkaj¹cym wspólnie z ma³¿onkami.
5. Co do nabycia przez dziedziczenie, zapis lub darowiznê - patrz uwagi 13-18 do art. 33.
6. Co do "innego postanowienia spadkodawcy lub darczyñcy" - patrz odpowiednio uwagi 19-26 do art. 33.
Art. 341.22) Ka¿dy z ma³¿onków jest uprawniony do wspó³posiadania rzeczy wchodz¹cych w sk³ad maj¹tku wspólnego oraz do korzystania z nich w takim zakresie, jaki daje siê pogodziæ ze wspó³posiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez drugiego ma³¿onka.
1. Przed wprowadzeniem do kodeksu rodzinnego i opiekuñczego ustaw¹ z dnia 17 czerwca 2004 r. art. 341, uprawnienie przyznane w tym przepisie ka¿demu z ma³¿onków w stosunku do rzeczy wchodz¹cych w sk³ad maj¹tku wspólnego wywodzono z prawa samodzielnego wykonywania przez ka¿de z ma³¿onków zarz¹du maj¹tkiem wspólnym i z art. 206 k.c., stosowanego w drodze analogii. Obecnie sama ustawa jednoznacznie stwierdza, ¿e mimo ³¹cznego charakteru ma³¿eñskiej wspólnoœci maj¹tkowej ma³¿onkowie posiadaj¹ przedmioty tworz¹ce substrat maj¹tku wspólnego i korzystaj¹ z nich tak, jak wspó³w³aœciciele w stosunku wspó³w³asnoœci w czêœciach u³amkowych.
2. Art. 341 nie wy³¹cza mo¿liwoœci - je¿eli w ramach zarz¹du maj¹tkiem wspólnym ma³¿onkowie tak postanowi¹ - wy³¹cznego posiadania rzeczy wchodz¹cej w sk³ad maj¹tku wspólnego i korzystania z niej przez jedno z ma³¿onków.
3. Z art. 341 wynika dopuszczalnoœæ dochodzenia przez ma³¿onków ochrony posesoryjnej i petytoryjnej w stosunkach wzajemnych miêdzy nimi.