Ograniczenia kabli światłowodowych są równoważone przez ich zalety; takie jak na przykład cena, która w porównaniu z kosztem systemów jednomodowych jest bardzo
niska. Kable systemu wielomodowego są przy tym łatwiejsze do terminacji, gdyż są kilkakrotnie od kabli systemów jednomodowych
dłuższe.
1.3.4 Transmisja jednomodowa
Włókna jednomodowe używają iniekcyjnej diody laserowej (ILD). Słowo LASER jest w zasadzie akronimem nieco dłuższej ang.ielskiej
nazwy „Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation", co po polsku oznacza dosłownie „wzmacnianie światka przez
wymuszoną emisję promieniowania" - czyli po prostu laser. Lasery znane są ze znacznej koncentracji wiązki promieni. Wiązka ta ulega rozproszeniu, ale w stopniu niezauważalnym dla odległości właściwych sieciom lokalnym.
W systemach jednomodowych do wysyłania sygnału przez szklany nośnik stosowany jest laser. Dzięki temu, że sygnał ten prawie wcale nie ulega rozpraszaniu, nawet najbardziej zewnętrzne części jego wiązki nie zaczynają nawet dotykać wewnętrznych ścianek włókna
przewodzącego, nie mówiąc o jakichkolwiek odbiciach. Strumień danych przesyłany jest więc równolegle do osi przewodnika na całej jego długości i dociera do miejsca przeznaczenia w jednym modzie, czyli w całości w jednym punkcie czasu.
Włókna jednomodowych kabli światłowodowych mają zwykle od 5 do 10 mikronów średnicy i otoczone są ochronnym wypełnieniem o
średnicy 125 mikronów. Wysokie koszty kabli i sprzętu laserowego w połączeniu w dużą szerokością udostępnianego pasma sprawiają, że technologia ta bardziej nadaje się do wykorzystania przy tworzeniu wysokiej jakości infrastruktur informacyjnych niż do sieci lokalnych.
Największe zastosowanie jak dotychczas znalazła w komercyjnych sieciach telefonicznych.
1.3.5 Podsumowanie
Warstwa fizyczna modelu referencyjnego OSI dzieli ramki danych na strumienie jedynek i zer (czyli włączeń i wyłączeń), które są następnie przesyłane w sieci. Mimo że nośnik nie jest częścią warstwy fizycznej, warstwa ta musi określić wymagania co do wydajności przewodnika znajdującego się między komunikującymi się urządzeniami. Najczęściej jest nim kabel - jako taki jest więc istotnym dodatkiem do warstwy fizycznej. Decyzja co do tego, który kabel jest najbardziej odpowiedni, zależy wyłącznie od sytuacji. Rozważyć należy wiele czynników, w tym takie jak:
• fizyczna struktura kabla,
• możliwość dołączania nowych kabli,
• wymagania odnośnie wydajności poszczególnych części sieci, • osadzenie podstawy kabla,
• przepisy przeciwpożarowe i inne regulacje,
• specyfikacje warstwy fizycznej obsługiwane przez architekturę sieci.
Najprawdopodobniej najlepszym z rozwiązań okaże się połączenie dwóch, może trzech rodzajów kabli. Obecnie standardem de facto na rynku są: dla przyłączania stacji nieekranowana skrętka dwużyłowa kategorii 5, a dla łączenia koncentratorów i serwerów - kabel
światłowodowy 62,5/125 mikronów (oznaczony jako 850 nm).
Całkiem możliwe, że żadne z przedstawionych rozwiązań nie będzie odpowiadało odczuwanym potrzebom. Jeśli tak, to rozwiązanie
znajduje się prawdopodobnie w rozdziale następnym, zatytułowanym „Niezupełnie-fizyczna warstwa fizyczna".
1.4 Rozdział 4 Niezupełnie-fizyczna warstwa fizyczna
Mark A.Sportack
Sieci LAN mogą być tworzone również na podstawie niematerialnej warstwy fizycznej. I są. Od kilku już lat sieci tego typu znane są jako bezprzewodowe sieci LAN. Jednak dopiero niedawno - wraz z przyjęciem specyfikacji IEEE 802.11 - ustanowione zostały pierwsze
standardy dotyczące tego sposobu przesyłania danych. Uprzednio, ze względu na brak standardów, każdy producent mógł tworzyć sobie własne, nie współpracujące z innymi „standardy" systemów - niczym pułapki zastawiane na niebacznych klientów. Różnice funkcjonalne między tymi „standardami" skupiały się wokół technologii oraz technik transmisji. Nowy standard IEEE 802.11 zintegrował obsługę wielu z tych uprzednio nietypowych rozwiązań.
W niniejszym rozdziale zapoznamy siÄ™ z wieloma niematerialnymi implementacjami warstwy fizycznej, ich technikami transmisji oraz
właściwościami. Przyjrzymy się również niektórym z bardziej widocznych punktów specyfikacji 802.11.
1.4.1 Spektrum elektromagnetyczne