Pryszoii że iji syn do chaty,
| :stała sie ho matienka pytaty:':
Szczo tam, synu-[u]-komóry czuwaty, |:wże ne wyjdę newistka do chaty:|?
Oj złe, maty, w komóre czuwaty, |:wże ne wyjdę newistka do chaty: |.
Żebym stratyu swoje sio1 siódełce, | :żeb' elito zbudyu moje lube serce:].
Żebym stratyu konia woronohó, |:żeb' chto zbudyu Maryseńku moju:|.
Żebym stratiu swoju wsiuju zbroju, |:żeb' chto zbudyu pryjateli mohó:|.
Siedaj, synu, na sywu kobyłu, |:utikaj, synu, w zełenu dubynu:|.
Za myłoju ótec, maty płacze,
| :j-a za myłym czorny woron kracze: |.
1629. J. F. Golovackij op. cit. cz. I s. 292.
1 lub: wsiuje
[:j-a za myłym szterma kińmi honyt:|.
J-a wże myhi do hrobu spuskajut, |:j-a z myłoho dribny mak siekajut:|.
Naj si każden teper-ka pokaji, |:naj wid swoji zinki ne utikaji:|.
1631
lir
Poionice
Czo-hoś me - ne ho-ło-iuoń-ka bo - łyt,' czoś do me-ne,
3^
czoś do me - ne my - ły ne ho - uio - ryt, - u>o. - ryt.
Czolioś mene hołowońka bołyt, |:czoś do mene: | myły ne howoryt.
1632
Poionice
czoś
do
me - ne
Czohoś mene hołowońka bołyt' |:czoś do mene myły ne howoryt:|.
Z weczera za jenczemy chody, |:o piwnoczy do mene prychody:|.
Wstupy si, myłaja, wid mene, |:bo tu pryjde jenczaja do mene:].
u Wstupy si z sywemy wiłamy,
|:bo tu pryjde z czornemy browarny:|.
|:to ja budu najstarsza nad nemy:|.
A z weczera nahajka szumiła, |:o piwnoczy komora dudniła:|.
. e
Pytaji si rano syna maty, bzczo tam w komory czuwaty, że ne wyjdę newistka do chaty?
Kiepsko, maty, w komory czuwaty, |:wże ne wyjdę newistka do chaty:].
Siadaj, synu, na sywu kobyłu, |:wtikaj, synu, w zelenu dubynu:|.
Ne budu ja w dubynu wtikaty, |:persze muszu myłu pochowaty:|.
Myłoji wsima dzwońmy dzwonit,
|:a za myłym szterma kińmi honyt:|.
Za myłoju otec, maty płacze,
|:a za myłym czorny woron kracze:].
y
Oj, wże myłoju do hrobu spuskajut, |:a m'yłoho [w] dribny mak sikajut:|.
Nej si kużdy nadywaji toho, | :chto ne luby pryjatela swoho:|.
1633
ty u - że uiid me
ien - sza - ja do me
bo tu pry - de
[bo tu pry - de
ien - sza - ja do
m
|:bo tu pryde ienszaja do meae:|.
U
Witkaj mylą z sywemy wołamy,
| :bo tu pryde z czornemy browarny :|.
Naj tu pryjde dwajcic i cztery,
| :to taki j ja najstarsza nad nemy:|.
Szczoż tam, synu, w kumori czuwaty, | :szom ne wyjdę myleńka do chaty: [?
Złe, maty, w kumori czuwaty, |:wże ne wyjdę myłeńka do chaty:|.
Sidaj, synu, na sywu kobyłu, |:wtikaj, synu, w zełenu leszczynu: [.
Za myłuju ot!ec, maty płacze,
|:a za mylym czorny woron kracze:|.
Za myłuju dzwoneńkamy dzwonił, | :a za myłym sztyrma kińmi honit:|.
Wże myłuju do hrobu wpuskajut, |:a z myloho dribny mak sikajut: {.
1634
[ ZadtL-órze]
Nad uuo
do - ju
ja - mor ze - łe - neń - ki,
7 i1 P
pid ja - uio - rom ko - ngk ujo - ro - neń - ki.
Nad wodoju jawor zeleneńki, [:pid jaworom konyk woroneńki:|.
Na konyku kozak mołodeńki,
u e
sedyt sobi, na skrypoczku kraj i, jemu struna wirne prymawlaji.
Pokień, synu na skrypoczku hraty, idy, synu, do kimnaty spaty.
A z weczira komora bryniła,
o pilnoczy nahajka szumiła,
a nado dnem myłeńka zemhliła.
Pryjszła do neho stareńkaja maty:
, o o
j :Oj szczoż, synu, u tebe czuwaty: |?
Oj to, maty, u mene czuwaty, |:że ne chocze myła rozmawlaty:|.
Daubym komu konia woronoho, |:żeb' wobudył pryjatiela moho:|.
Szkoda, synu, konia woronoho, |:nicht ne zbudy pryjatiela twoho:[,
Daubym komu kozaćkoju zbroju, |:żeb' my zbudyu myłenkuju moju:|.
Szkoda, synu, kozaćkuju zbroju, |:nicht ne zbudy myłenkuju twoju:|.
Siodłaj, synu, sywuju kobyłu, |:wtikaj, wtikaj w zełenu liszczynu:|.
Myłenkiji wsi dzwonońki dzwonit, . |:za myłenkim szestma kińmi honit:|.
Myłenkuju do hrobu spuskajut,
|:a myłeńkoho -w dribnyj mak sikajut:
Budesz maty w hnyłym hnoju hnyty, [:ześ kazała myłeńkoju byty:|.
e e
Budesz maty try lita konaty, |:żeś kazała myłeńkoi zabyty:|.
45 — Ruś Czerwona, cz. II
< Złomów >
Oj, jichały kozaki z obozu, stały sobi w konec perewozu.
Stały sobi hadońku hadaty:
deż my budem niczku noczowaty?
Jeden każe: Bystraja riczka, druhyj każe: Jid'mo, newełyczka.
Tretij każe: Tu naczujmo i zdorowia sy ne psujmo.
(Lub: Treti każe: Chot' sia konia zbudu, a w diwczyny na weczeru budu!)
Pryjichały, stały ta na dwori,
szcze sia śwityt w Marysi w komori.
Czy ne wyjdę Marysyna mama,
oj, ne tak mama, jak Marysia sama.
Oj, ne wyj szła Maryseńka z chaty, jeno wyjszła Marysyna maty:
Ne naczujte, kozaki, na dwori, ne zbudite Marysi w komori.
Maryseńka w neduzi leżała, czornym szowkom hołowkn związała, a zza mora zila zabahała1:
Kotryj kozak trojzila distane, toj zo mnoju do ślubońku2 stanę.
(Obibraw sia kozak trojzila distaty, wziała nad nim, wziała zazula kowaty:
1635. J. F. Golovackij op. cit. cz. I s. 112—113; W. z Oleska op. cit. B. 402—403. Por. Pokucie cz. II [DWOK T. 30] s. 81.
1 [zabahała — zapragnęła] * lub: do włączania
a ezcze tiażcze do winczania staty.)
Oj, maju ja try koni na stajni, to ja Marysi ziłeńka distanu.
Jeden konyk jak hołub1 syweńki, druhyj konyk jak łebid biłeńki, tretij konyk jak woron czorneńki.
A tym sywym do mora dojidu, a tym biłym morę perejidu;
a tym czornym trojzila distanu, i z Maryseńkoj' do ślubońku stanu.
Oj, staw kozak trojzila kopaty, stała nad nym zazula kowaty:
Oj, ne kopaj, kozacze, trojzila, Marysia wże jde ze swoho wesila.
(Lub: Oj, tiażko tobi trojzila wkopaty,
a szcze tiażcze do winczania staty.
Ne kopaj wże, kozacze, trojzila,
bo w Marysi wże z druhym wesila.)
Oj, daw kozak konyka trymaty,
a sam sia wziaw z Marysej' wytaty;
w prawi ruci szabelku trymaje, a liwoju Marysiu wytaje.
A w horodi makiwka breniła, a Marysi hołowka złetiła.
Otóż tobi, Marysiu, trojzile, ne zaczynaj bez mene wesile.
Ot, wsim budę takaja zapłata, kotry zwodiat wirnoho kozaka.
lub: sokil
r r
[Ublnle]
U Ma - ru - si cha - ia na
O,
po
- ji - cha - ło
m
m
mo - sti, O
try ko - za - kim
uj ho - ści.
U Marysi chata na pomosti, pryjichało try kozakiw w hości. Jiden każe: Temna nyczka, temna. Druhy każe: Budem noczowaty, wyjdy do nas Marysyna maty.
e
Wyjszla do nych Marysyna maty: Proszu ja was, kozakie, do chaty, bo Marysi w chorobi leżała, zza mori zile zabachała. Oj, chto mni trojizila distane, toj zo mnoju do śl'ubońku stanę.
n
Obizwau si kozak mołodeńki: Oj, maju ja try koni na stajni, jiden czorny, jak woron czorneńki, druhy biły, jak łebed' biłeńki, treti sywy, jak hołub syw'eńki, to ja tobi trojizila distanu i z toboju do śTubońku stanu.
Oj, wzioii kozak trojzila kopaty, wzięła nad nym zazułi kowaty: Oj ne kopaj, kozacze, trojzila, bo Marysi jest z jenczym wesile.
Jd'e kozak Marysiu wytaji, w prawej ruc'i trójzile trymajii w druhy ruci ostry mecz trymaji.