ďťż
.s
ROZDZIAŁ 3
ROZWŁJ HANDLU W PAĽSTWACH GRECKICH
(około 750-550 r.)
l. HANDEL ZE WSCHODEM
espół małych państw leżšcych między Cylicjš a Egiptem zniszczyła
Z ekspansja Asyrii przy końcu VIII stulecia. Następnie, aż do utrwalenia
potęgi Persji po r. 550, powtarzajšce się wojny i napady zubożyły Syrię
i Palestynę. Fenicjanie ponieli wielkie straty, kiedy Asyryjczycy zdobyli
Sydon w r. 677, a Babilończycy Tyr w r. 573. Cypr podbili w 709 r. Asyryj-
czycy, a za panowania Amasisa (569-526 r.) -opanowali go z kolei Egip-
cjanie. W Syrii od r. 750 do 600 ruchliwym rynkiem wymiennym była
osada grecka w Posejdion; poczštkowo głóivny import szedł z Cyklad, pó-
niej -ze "wschodniej Grecji" (obejmujšcej państwa greckie w Azji Mniej-
szej i pobliskie wyspy), następnie za w okresie od 600 do 520 r. rynek ten
przestał być aktywny.
Od pónej epoki bršzu Egipt był zamknięty dla inicjatywy Greków.
Stosunki wzajemne wznowiono, gdy Psammetych I (663-609 r.) wzmocnił
swš armię i flotę najemnikami jońskimi i karyjskimi. Wyznaczono im
wówczas stałe siedziby w Stratopeda we wschodniej Delcie, a służbę od-
bywali w posterunkach granicznych, takich jak Dafnaj. Politykę Psamme-
tycha kontynuował Apries (588-566 r.), który zgromadżił w Sais w za-
chodniej Delcie 30 000 żołnierzy, oraz Amasis rekrutujšcy swš straż przy-
bocznš z tychże najemników.54 Wyprawa greckich najemników do drugiej
katarakty na Nilu, około r. 590, została upamiętniona w inskrypcji "wy-
kutej przez Archona, syna Amojbichosa, i przez Akse, syna Nikogo" na
nodze kolosa Ramzesa II w Abu Simbel. 5 W inskrypcji tej znajdujemy
imiona jońskich najemników z Teos, Ialysos i Kolofonu. Za panowania
Fsammetycha milezyjskiej flocie złożonej z trzydziestu okrętów udało się
założyć nad zachodniš odnogš Nilu ufortyfikowany posterunek, zwany
Twierdzš Milezyjczyków (Milesion Teichos). Póniej, około r. 610, podczas
Tamieszek w Egipcie, Mil zyjczycy zdobyli miejscowoć położonš dalej
w górę rzeki, gdzie założyli Naukratis. Za panowania Nechona (609-593 r.)
rozwinęły się przyjazne stosunki z Miletem, skoro Necho posłał wota wiš-
tyni Apollona znajdujšcej się na terytorium milezyjskim. ó
Od samego poczštku osiedle w Naukratis sprowadzało wielkie iloci
greckiej ceramiki. Apries, całkowicie uzależniony od karyjskich i jońskich
na.,; mników, przyznał prawdopodobnie Naukratis jako jedynemu portowi
w--łšczny monopol na przywozowy handel morski. Amasis (569-526 r.)
przwišł politykę filhelleńskš, zapewniajšc greckim imigrantom możliwoć
talego zamieszkania w Naukratis, a przejeżdżajšcym kupcom -ziemię
pod oudowę greckich wištyń. Za jego panowania Egipt osišgnšł znaczny
dobrobyt, uzależnił od siebie Cypr i sprzymierzył się z Cyrenš, lecz nie
probował rozszerzyć swych granic kosztem Palestyny lub Syrii. Stary kraj
faraa: !ów skierował obecnie swój eskport ku wschodniej częci Morza
ródziemnego i nawišzał cisły kontakt z państwami greckimi. Sam Amasis
ożenił się z Greczynkš z Cyreny, stawiał posšgi w Cyrenie, na Rodos i Sa-
mos oraz wniósł udział 1000 talentów ałunu na odbudowę wištyni w Del-
faeh. Greccy kupcy i Grecy stale mieszkajšcy w Egipcie pochodzili prze-
ażnie ze "wschodniej Grecji". Herodot podaje, że na budowę ich głównej
wištyni Hellenion złożyły się: Chios, Teos, Fokaja, Klazomenaj, Rodos,
Knidos, Halikarnas, Faselis i Mitylena; oddzielne wištynie wzniosły Sa-
mos i Milet, a z zachodniej częci Morza Egejskiego -Egina. Relację
i-lervdota potwierdza ceramika znaleziona w Egipcie w Naukratis i Tell
Defenneh, które jako siedzibę garnizonu wojskowego należy może identy-
fikować z Dafnaj. Ceramika ta pochodzi przeważnie z greckiego Wschodu,
gdyż szczególnie cisłe kontakty utrzymywano z Chios, wyspš sławnš ze
sv .-ego wina. Ponieważ w tym okresie Posejdion na wybrzeżu syryjskim nie
brało udziału w handlu, główna droga handlowa z gre kiego Wschodu do
Egiptu prowadziła przez Cypr, Faselis i Rodos. Szlak handlowy o mniej-
szy m znaczeniu szedł przez Cyrenę ku Therze, Lakonii i Zatoce Sarońskiej,
gdy ż w Naukratis znaleziono ceramikę attyckš i korynckš datowanš na
r. 610, i lakońskš datowanš na lata 590 i następne, w Tell Defenneh za -
ceramikę attyckš z czasu po r. 560. Tym ożywionym stosunkom z Egiptem
zawdzięczali Grecy podstawy geometrii i chemii oraz pewne elementy
religii orfickiej. 7
VIII wieku orodek politycznej potęgi w Azji Mniejszej leżał dalekc
w głębi lšdu. Mniej więcej jednak od r. 705, kiedy kimmeryjscy najede5
pokonali Midasa i państwo frygijskie, królestwo Lidii stało się potężnyn
i bezporednim sšsiadem państw greckich. Po zamordowaniu lidyjskiegc
Kandaulesa, Gyges założył nowš dynastię, która okazała się agresywn
w stosunku do państw greckich. Podczas swego panowania (około r. 687-
6a`? Gyges atakował poszczególne państwa, jak Smyrnę, Kolofon i M:let
oraz dol onywał najazdów na greckie terytoria. Podobne najazdy jego na
stępców, a także napady koczowniczych Kimmeryjczyków powtarzały si
aż c' o roku mniej więcej 590. Wówczas to Alyattes zawarł przymierze z Mi
iettm, co dało poczštek okresowi pokojowych stosunków z państwami gre
ckimi. Przed rokiem 590 Lidia zacišgała jońskich najemników, a greck
handel docierał do Sardes. Po roku 590 handel grecki przeniknšł dalek
tlanael ze wscnoaem
st ttozwo nanaW w państwach greckich (około 750-550 r.)
w głšb lšdu i państwa greckiego Wschodu cieszyly się wielkim do oby-
tem. Chociaż Krezus, następca Alyattesa, pozbawił azjatyckich Grekó J nie-
zawisłoci politycznej, okres dobrobytu trwał do czasu, gdy Persja zů 546 r.
podbiła Lidię.
W VIII i VII stuleciu wschodnie państwa greckie wykorzystywały zasoby
Propontydy i Morza Czarnego, gdzie coraz większš aktywnoć przej fJ, iały
miasta jońskie, z Miletem na czele. Gdzie indziej handel greckiego ' ch odu
rozwijał się powoli. W Posejdion w Syrii towary wschodniogreckie aż do
VII wieku nie wyrugowały cykladzkich, a Egipt uczestniczył w l andlu
w stopniu tylko niewielkim, chociaż zatrudniał najemników jońskich. Rów-
nież na zachodzie jedynie Kolofon i Rodos założyły kolonie przed koń-
cem VII stulecia. Tak więc do roku mniej więcej 610 grecki a'.schód
nie zajmował już centralnej pozycji w greckim handlu w krajach ród-
ziemnomorskich, a jego wplywy na Półwyspie Bałkańskim by ły-nie-
znaczne.
Po roku 610 sytuacja zmienila się radykalnie. Przed Grekami t achod-
nimi otworzyły się nowe rynki w Egipcie, Lidii i na zachodzie aż po Tar-