Jak wszyscy, to wszyscy. Pismo uczy nas, §e "wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni s† chwa’y Bo§ej" (Rz 3, 23). Nie chodzi tu tylko o konkretne czyny grzeszne, kt˘rych dzieci pope’niaŤ nie mog†, ale o grzech p’yn†cy z przynale§nožci do rodziny ludzkiej. Dowodem na to, §e dzieci przychodz† na žwiat obci†§one skutkami grzechu jest to, §e podlegaj† žmierci: "žmierŤ przesz’a na wszystkich ludzi, poniewa§ wszyscy zgrzeszyli" (Rz 5, 12). Nazywamy to tradycyjnie "grzechem pierworodnym". Chyba wi‘c roztropnie jest zadbaŤ o to, aby dziecko zosta’o z tego grzechu Adama uwolnione!
Niekt˘rzy maj† z tym spore problemy i koniecznie chc†, aby chrzest by’ udzielany tylko doros’ym. M˘wi†: "przecie§ ma’e dziecko nie ma wiary i nie mo§e uczyniŤ niczego, aby ’ask‘ chrztu przyj†Ť". W’ažnie w chrzcie ma’ych dzieci mamy do czynienia z klasycznym przypadkiem zapocz†tkowania zbawienia z czystej ’aski. Dziecko nic nie mo§e uczyniŤ, a ’aska i tak do niego dociera. "A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga, nie z uczynk˘w, aby si‘ nikt nie chlubi’" (Ef 2, 8-9). Ježli cz’owiek jest doros’y, dzieje si‘ to przez akt wiary tego cz’owieka (Ef 2, 8), a ježli jest dzieckiem dar ’aski jest zupe’ny, nie ma nic ze strony cz’owieka, co mog’oby tak† dobroŤ Boga wyt’umaczyŤ, nic, czym cz’owiek m˘g’by si‘ chlubiŤ.
Ciekawym przypadkiem jest te§ nacisk k’adziony czasem przez ludzi niech‘tnych Kožcio’owi katolickiemu na chrzest przez ca’kowite zanurzenie w wodzie i odrzucanie katolickiego chrztu jedynie przez polanie wod† jako "niebiblijnego". Oczywižcie, najlepiej jest udzielaŤ chrztu przez zanurzenie, ale czy tylko taki spos˘b jest dobry i wa§ny? Greckie s’owo u§ywane z Pižmie žw. na oznaczenie czynnožci chrztu (baptisma) mo§e oznaczaŤ zanurzenie, ale mo§e te§ oznaczaŤ polanie lub obmycie. Na przyk’ad czytamy w Ewangelii, §e ˇydzi, gdy wr˘c† z rynku, nie jedz†, dop˘ki si‘ nie "obmyj†" (Mk 7, 4). U§yte tu s’owo jest tym samym, kt˘rego u§ywa si‘ na okrežlenie chrzczenia, a chyba nikt nie myžli, §e ka§dy ˇyd po ka§dym powrocie z rynku "zanurza’ si‘"! Zdarzaj† si‘ tacy, kt˘rzy chc† byŤ bardziej papiescy ni§ papie§. S† te§ tacy, kt˘rzy chc† byŤ bardziej biblijni ni§ Biblia.
Mo§na niekiedy nas’uchaŤ si‘ sporo o tym, §e "Biblia m˘wi, aby chrzciŤ przez zanurzenie". Kiedy jednak przychodzi do wskazania miejsca w Biblii, kt˘re m˘wi o zanurzeniu, odpowied¦ bywa nie’atwa. Prawda, §e Jan Chrzciciel udziela’ chrztu akurat w Ainon, "poniewa§ by’o tam wiele wody" (J 3, 23). I bardzo mo§liwe jest, §e w tej du§ej iložci wody zanurza’, ale przecie§ nie mo§na tak§e wykluczyŤ, §e du§† iložci† wody polewa’. Nie znaczy to, §e nie powinnižmy chrzciŤ, ježli to mo§liwe, przez zanurzenie. Powinnižmy. Tak zwykle czyni† na przyk’ad bracia prawos’awni. Ale motywem tego jest raczej tradycja Kožcio’a, kt˘ry tak w staro§ytnožci post‘powa’ ni§ Biblia, kt˘ra na ten temat nie wyra§a si‘ zbyt precyzyjnie.
d. "PoczuŤ si‘ narodzonym na nowo"
Zadawane przez niekt˘rych nowoczesnych g’osicieli Ewangelii pytanie "Czy jestež zbawiony?" ma w rzeczywistožci mniej wi‘cej taki sens: "czy mia’byž ch‘Ť poczuŤ si‘ zbawionym?" Na przyk’ad jedna z pretenduj†cych do wiernožci Pismu žw. broszur pod tytu’em Nowe Narodzenie wymienia, czym owo narodzenie nie jest, a mi‘dzy innymi "nie jest wod† chrztu". A czym jest? "Jest przyj‘ciem Jezusa Chrystusa jako osobistego Zbawiciela, pokutuj†c i zwracaj†c si‘ do Boga ca’ym sercem jak dziecko". Jakkolwiek bardzo po§yteczne jest przyj‘cie Jezusa wraz z pokut† i zwr˘ceniem si‘ do Boga to czy rzeczywižcie Biblia nazywa to nowym narodzeniem?