Brak unormowania dotycz¹cego np. orzeczenia, w którym dokonano - w okresie pozostawania ma³¿onków w separacji - podzia³u maj¹tku wspólnego, jeœli orzeczenie to nie zosta³o wykonane. Wydaje siê, ¿e orzeczenie takie mo¿e byæ wykonane z wy³¹czeniem zawartego w nim nakazu eksmisji ze wspólnego mieszkania (jeœli tak¹ eksmisjê orzeczono), albowiem odnosi siê do tego powo³any art. 824 § 3 k.p.c. w zw. z art. 5675 k.p.c.
19. Wed³ug znowelizowanego art. 54 § 2 powstaje miêdzy ma³¿onkami ustawowy ustrój maj¹tkowy, a s¹d na zgodny wniosek ma³¿onków orzeka o utrzymaniu miêdzy ma³¿onkami rozdzielnoœci maj¹tkowej. Unormowanie to likwiduje kontrowersje w tym przedmiocie, powstaj¹ce przy wyk³adni art. 616 § 2 zdanie drugie.
20. O zniesieniu separacji wpisuje siê wzmiankê do aktu ma³¿eñstwa i do odpisu z niego (art. 26, 62 ust. 5 i art. 82 a.s.c.).
IV. ORZECZENIA DODATKOWE
21. Znosz¹c separacjê, s¹d z urzêdu rozstrzyga o w³adzy rodzicielskiej nad wspólnym ma³oletnim dzieckiem ma³¿onków (art. 616 § 3 zd. 1). W tym przedmiocie nie ma automatycznego powrotu do sytuacji sprzed orzeczenia separacji. S¹d mo¿e utrzymaæ stan taki, jaki ukszta³towa³o orzeczenie separacji, mo¿e ten stan zmodyfikowaæ, a nawet orzec o przywróceniu stanu sprzed orzeczenia separacji. Wydaj¹c zaœ w tym przedmiocie rozstrzygniêcie, s¹d bêdzie kierowa³ siê dobrem dziecka, maj¹c na wzglêdzie okolicznoœci konkretnej sprawy i wnioski ma³¿onków.
22. Znosz¹c separacjê, s¹d - na zgodny wniosek ma³¿onków - orzeka o utrzymaniu miêdzy ma³¿onkami rozdzielnoœci maj¹tkowej (art. 54 § 2 zd. drugie; patrz uwagi do tego artyku³u). Wobec kategorycznego brzmienia przepisu, który o tym stanowi ("orzeka"), nale¿y przyj¹æ, ¿e wniosek ma³¿onków w tym przedmiocie jest wi¹¿¹cy dla s¹du.
T Y T U £ II
Pokrewieñstwo
DZIA£ I. Rodzice i dzieci
R o z d z i a ³ I. Pochodzenie dziecka
Art. 62. § 1.1) Je¿eli dziecko urodzi³o siê w czasie trwania ma³¿eñstwa albo przed up³ywem trzystu dni od jego ustania lub uniewa¿nienia, domniemywa siê, ¿e pochodzi ono od mê¿a matki. Domniemania tego nie stosuje siê, je¿eli dziecko urodzi³o siê po up³ywie trzystu dni od orzeczenia separacji.
§ 2. Je¿eli dziecko urodzi³o siê przed up³ywem trzystu dni od ustania lub uniewa¿nienia ma³¿eñstwa, lecz po zawarciu przez matkê drugiego ma³¿eñstwa, domniemywa siê, ¿e pochodzi ono od drugiego mê¿a.
§ 3. Domniemania powy¿sze mog¹ byæ obalone tylko na skutek powództwa o zaprzeczenie ojcostwa.
I. UWAGI OGÓLNE
1. Kompleks zagadnieñ dotycz¹cych zaprzeczenia ojcostwa reguluj¹ art. 62-71. Na konstrukcjê prawn¹ zaprzeczenia ojcostwa sk³ada siê domniemanie, ¿e dziecko pochodzi od mê¿a matki (art. 62), obalenie domniemania (art. 67), niepodobieñstwo, ¿eby m¹¿ móg³ byæ ojcem dziecka (art. 67, 68, 69 § 3, art. 70 § 3), a w szczególnym stanie faktycznym - oœwiadczenie mê¿a matki, ¿e nie jest ojcem dziecka (art. 68 § 1).
Wy³¹cznym œrodkiem prawnym mog¹cym doprowadziæ do zaprzeczenia ojcostwa w procesie (art. 68 § 1) jest powództwo (art. 62 § 3, art. 63-66, 68 § 1, art. 69 i 70).
Istotnym elementem unormowania dotycz¹cego zaprzeczenia ojcostwa jest wprowadzenie ograniczenia - na skutek ustanowienia terminów - dopuszczalnoœci zaprzeczenia ojcostwa (art. 63, 69 i 70). Dotycz¹ one mê¿a matki dziecka, matki dziecka i dziecka.
Legitymacjê biern¹ w procesie o zaprzeczenie ojcostwa normuje art. 66 w odniesieniu do dziecka i jego matki, art. 69 - w odniesieniu do mê¿a i dziecka, art. 70 - w odniesieniu do mê¿a matki i matki lub kuratora ustanowionego przez s¹d opiekuñczy.
Aspekty procesowe zaprzeczenia ojcostwa reguluje art. 17 pkt 1 k.p.c. (w³aœciwoœæ rzeczowa s¹du), art. 27 lub 42 k.p.c. (w³aœciwoœæ miejscowa) oraz art. 453, 454 § 2 (powództwo prokuratora), art. 456 § 1 i 3 k.p.c. (œmieræ dziecka), art. 457 k.p.c. (zawiadomienia prokuratora), zawarte w postêpowaniu odrêbnym w sprawach ze stosunków miêdzy rodzicami i dzieæmi.
Jurysdykcjê miêdzynarodow¹ (krajow¹) w sprawach o zaprzeczenie ojcostwa normuje art. 1101 k.p.c. lub konwencje miêdzynarodowe, zw³aszcza dwustronne, których sygnatariuszem jest Rzeczpospolita Polska. Uznanie orzeczeñ s¹dów zagranicznych w sprawie o zaprzeczenie ojcostwa reguluj¹ art. 1145-1146 k.p.c. oraz konwencje miêdzynarodowe, których sygnatariuszem jest Rzeczpospolita Polska.
Materialnoprawn¹ problematykê kolizyjn¹ reguluje art. 19 § 1 p.p.m. i konwencje dwustronne, których stron¹ jest Rzeczpospolita Polska.
Mo¿e nast¹piæ zaprzeczenie macierzyñstwa: