Historia wymaga pasterzy, nie rzeźników.

11,23) przyimek: do mamy w odpowiedzi na pytanie „Do
kogo mówisz?" (1,11,23) — tu u¿ycie poprawne, ale przewa¿nie, prawie do koñ- ca okresu IV, b³êdne liczebnik porz¹dkowy ciecie 'trzecie^ (1,11,23) ze zrozumieniem III. Okres zdania, sygna³u dwuklasowego (2-3)
Ewolucja wypowiedzi jêzykowych: opanowywanie
sprawnoœci stosowaniu regu³ gramatycznych
samodzielnych
symboli jêzykowych
umiejêtnoœci realizacji fonemów
Rozwój zaciekawienia i
œwiadomoœci jêzykowej
Wzrastanie ciekawoœci umys³owej
Narodziny rymowanki
— zdania: wykrzyknikowe (2,0,17)
— wspó³rzêdne wynikowe
(2,0,18)
— zdrobnienia, np. bapciento
babcieñko* (2,1,4)
— uogólnienie e ruchomego
w temacie rzeczownika np
iesa 'psa* (2,1,9)
- zastosowanie obcego formatu, np. ide do tompienia
idê do k¹pielP (2,1,28), ale niezad³ugo poprawnie: dt
mpieji (2,2,9)
neologizm czasownikowy np. szuruburamy 'mówim) szuruburu* (2,2,2)
— zgrubienia, np.jadeh 'wia
derko* (2.2.6)
podrzêdne okoHcznikow przyczyny (2,2,19)
wspó³rzêdne przeciwstaw ne (2,2,27)
— rzeczownik: u¿ycie koñ
cówki z innej deklinacji (mê
skiej), np. idziemy z bapciem
(2,0,1)
— wykrzyknik ekspresyjny.
np. o choioba! cio fo? (2,2,19)
— przyimek: u¿ycie popraw
ne, jednak z nieadekwatnym
przypadkiem np. ponieskw
mnie nad wiœlom '... nad wis³ê.
tj. wodê1 (2,3,15)
— niew³aœciwe u¿ycie przyim-
ka, np. do pieœla najedz ii
'samochut (2,3,20)
— przymiotniki oznaczaj¹ce
barwê (2,4,7)
— zaimek przymiotnikowy
lo moje, a lo ciebie siom (2,5.3
— rzeczownik: wprowadzenie
innego rodzaju, np. nie ma
noria 'nie ma nocy* (2,9,2)
— wszystkie samog³oski, tak
¿e nosówki
spó³g³oski:
— wargowe twarde i zmiêk
czone: p b p' b' m m' t
— wargowo-zêbowe: / w f w'
— przedniojêzykowe: —- zê
bowe: / dn, sporadyczne: s Z c
dz
- dzi¹slowe: / /', sporadycznie: sz ¿ cz di
— œrodkowojêzykowe œ ¿ æ di
ñ J
— tylnojêzykowe zwarte
twarde i zmiêkczone: k g k
g'; szczelinowa ch
- przyswojenie sobie syste
mu fonologicznego biernie,
bez umiejêtnoœci w³aœciwego
realizowania go (2,4,13;
2,6;3,0)
— znajomoœæ swego imienia i
nazwiska (2,0,1)
— d¹¿enie do œcis³ego wyra
¿ania siê, np. nie ma i jest,
wnet potem: nie by³o i nie ma i
jest (2,0,18)
— samorzutne poprawienie
w³asnej wymowy = autoko-
rekcja wymawianiowa (2,1,27)
— u¿ycie opisu w przypadku
nieznajomoœci nazwy, np. dzie
jeœ ten... do siadania? — cho
dzi³o o koc (2.2.19)
poprawianie we w³asnej wypowiedzi = autokorekcja jêzykowa:
czasu, np. beñdzie jechai na pojedzie (2.3)
osoby, np. a tu jest nuœti.. sorn nuœti (2,3,4)
postaci czasownika, np psiewiuje siê na pœicwiacielan siê (2,3,17)
— pytanie o przyczynê, np. dlaczego pani posz³a, dlaczego ma ch³opców? (2,1,17); dlaczego niektóre kwiaty s¹ nie³adne? (2,1,19); dlaczego spotkana dziewczynka chodzi boso? (2,2,14); dlaczego jest wiatr? (2,2,17); dlaczego pada deszcz? (2,2,23); dlaczego z komina poci¹gu leci dym? (2,2,23)
— pytania inne, z ¿ycia codziennego, jak: ile kosztuj¹ pewne przedmioty? (2,3); z czego s¹ zrobione i kto je zrobi³? (2,9); co robi¹ ró¿ni rzemieœlnicy? (2,10): o marynarzach (2,10); o rybce (2.10) itd.
vyg³aszanie przejê-ych od otoczenia wierszyków (2,1,6) — powtarzanie czêœci w³asnej wypowiedzi, np. ide do domu, bo ioji tnie nuœta, bo boji nuœta, bo boji tnie nuœta, bo boji mie nuœta! (2,2.16)
c.d. tab. III.
i 2 3 4 5 6 7 2,(1 — formy trybu przypuszcza- — koñcówki rzeczownika w T,u j¹cego jeszcze niepoprawne. liczbie mnogiej, np. muchy na np. gdyby nie jadom stamo- nnttfi (2,3.25) chody. mo¿na na jezdni cho- — koñcówki zaimka, np. mv dziæ (2,3,20) psuje [parasola] cie na ...ci — imies³ów bierny, np. zia-moæniona (2,3,23) (2,4,17) — znajomoœæ synonimów. — formy czasu teraŸniejszego
np, poltaœki — spodnie (2,3,29)
(2,3,22) — neologizm rzeczownikowy, — poprawianie formy jêzyko- np. paziula 'górka1 (2.4,1) wej w wypowiedzi rozmówcy — cytat, np. je ja! dupi myd³o
(2,3,28) 'je jak g³upi myd³o' (2,4,29) — zdawanie sobie sprawy z — wytwory tzw. etymologii
wartoœci uczuciowej (ujemnej) ludowej, np. siadanto 'œnia- wyrazu (2,7,10) danko1 (2,5.16) — œwiadomoœæ metajêzyko- — rozkaŸnik (2,5,16) wa: — formy czasu przesz³ego — interpretacja formy zaim- (2,5,17) kowej: my bawimy siê = ja — stopniowanie przymiotni- bawiê sie i dziadzia bawi sie ka, np. mas lepsiejsiom (poduszkê) (2,6,25) (2,7,26)
— dyskurs terminologiczny, np. [ten] miot sie naziwa sie- telta (2,8,27) - objaœnienie pochodzenia wyrazu (2,10,23) — pytanie o nazwê przedmio- tu, np. cio lo siê naziwa? 'jak to siê nazywa?' = zaciekawie- nie jêzykowe (2.11,11) IV. Okres swoistej mowy dziecka, swoistych form jêzykowych (3-7)
FM oiucja wypowiedzi dziecka Narodziny rymowanki Wiek sprawnoœæ w stosowaniu zasad samodzielne symbole jêzykowe realizacja fonemów U progu czytania i pisania Rozwój zaciekawienia i œwiadomoœci jêzykowej Wzrastanie ciekawoœci umys³owej

Podstrony